مقایسه تمرین قدرتی مبتنی بر سرعت و مبتنی بر درصد بار تمرین بر سازگاری قدرت و توان

این مطالعه اثرات تمرین مبتنی بر سرعت((VBT و مبتنی بر درصد بارتمرین (PBT) را بر حداکثر قدرت و توان بررسی کرد. ۱۶ مرد تمرین کرده با میانگین سن: ۲۵/۶۶ ±۴/۵۵ قد: ۱۷۸/۷۷ ± ۵/۴۴ سانتی متر و وزن بدن: ۸۸/۶۵ ± ۷/۸۹ کیلوگرم، آزمون پرش متقابل (CMJ) و ارزیابی حداکثر ۱ تکرار RM) ۱)را در اسکات ، پرس سینه نیمکت، پرس بالای سر و ددلیفت، قبل و بعد از ۶ هفته تمرین مقاومتی انجام دادند .شرکت کنندگان در گروه های VBT یا تمرین مبتنی بر درصد(PBT قرار گرفتند .بار گروه VBTاز طریق نظارت بر سرعت کنترل می شد. تفاوت معنی داری در داده های پیش آزمون مشاهده نشد .(p>۰/۰۵) تمرین منجر به افزایش قابل توجهی در حداکثر قدرت برای حرکات اسکوات، پرس سینه نیمکت، ددلیفت و پرس بالای سر((p<۰/۰۵ شد. افزایش قابل توجهی در CMJ برای گروه VBT مشاهده شد .(p<۰/۰۵) برای اسکوات، پرس سینه نیمکت و پرس بالای سر، تفاوت معنی داری بین حجم کل بلند شده وجود داشت .(p< ۰/۰۵) تمرین VBT سازگاری در حداکثر قدرت و ارتفاع پرش در مردان تمرین کرده در مقایسه با رویکرد سنتیPBT تمرین نشان داد. گروه VBT علیرغم نتایج قابل توجه، کاهش حجم کل تمرین در مقایسه با گروهPBT را نشان داد که این پیامدهای بالقوه مثبتی برای مدیریت خستگی در طول تمرین مقاومتی می تواند موثر واقع شود.

Keywords:

تمرین مقاومتی , بار تمرین , سرعت تمرین , حجم تمرین