رابطه شیوه های فرزند پروری با اضطراب اجتماعی و سازگاری دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهر مرودشت

هدف از پژوهش حاضر تبیین رابطه شیوه های فرزند پروری با اضطراب اجتماعی و سازگاری بوده است. روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهر مرودشت بوده است. حجم نمونه براساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای تعداد ۲۰۰ نفر انتخاب شد. ابزار سنجش در این پژوهش ۳ پرسشنامه سازگاری اجتماعی سینها و سینگ ،پرسشنامه شیوه های فرزند پروری جان آر. بوری، پرسشنامه اضطراب اجتماعی توسط واتسون و فرند بوده است که روایی و پایایی ابزار مورد تایید قرار گرفت تجزیه و تحلیل داد ه ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی صورت پذیرفت که در سطح آمار توصیفی؛ فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و در سطح آمار استنباطی از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه استفاده شده است. نتایج به دست آمده گویای این مطلب است که بین سبک آسان گیر، مستبدانه رابطه مثبت و معنادار و مقتدر منطقی با اضطراب اجتماعی رابطه معکوس معناداری وجود دارد. سبک فرزند پروری مستبدانه می تواند اضطراب اجتماعی را پیش بینی نماید. بین سبک آسان گیر، مستبدانه با سازگاری رابطه معکوس معنا دار و مقتدر منطقی با سازگاری با رابطه مستقیم معنا داری وجود دارد. سبک های فرزند پروری مستبدانه و مقتدر منطقی می توانند سازگاری را پیش بینی نمایند.

Keywords:

شیوه های فرزند پروری , اضطراب اجتماعی , سازگاری