اثربخشی آموزش الگوی والدگری مثبت مبتنی بر شادی، بر مسئولیت پذیری نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال شهر قم

هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش الگوی والدگری مثبت مبتنی بر شادی بر مسئولیت پذیری نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال شهر قم بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر مقطع دوم متوسطه ناحیه سه شهر قم مشغول به تحصیل در سال تحصیلی ۱۴۰۱- ۱۴۰۰به همراه مادرانشان بود که تعداد آن ها بر اساس آمار کسب شده از آموزش و پرورش ۵۳۹۴ نفر بود. نمونه آماری شامل ۳۴نفر )۱۵ نفر گروه آزمایش و ۱۵ نفر گروه گواه( از اعضای جامعه آماری مذکور بود که به روش نمونه گیری داوطلبانه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مسئولیت پذیری شخصی برای نوجوانان مرگلر و شیلد بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS در دو سطح توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش الگوی والدگری مثبت مبتنی بر شادی بر افزایش مسئولیت پذیری نوجوانان ۱۵ تا ۱۸ سال شهر قم تاثیرگذار است. نتیجه گیری: به منظور بهبود مسئولیت پذیری نوجوانان می توان از آموزش الگوی والدگری مثبت مبتنی بر شادی بهره برد

Keywords:

الگوی والدگری مثبت مبتنی بر شادی , مسئولیت پذیری , دانش آموز , نوجوان , دختر