بررسی اثرات کاربرد تنظیم کننده های رشد و مایکوریزا بر برخی صفات فیزیولوژیکی وشیمیایی طالبی رقم گالیا

مطالبی با نام علمی Cucumis melo L. ، با دارا بودن توده های متنوع، یک محصول رایج و مهم در کشور محسوب می گردد.رقم گالیا نیز یکی از ارقام معطر و خوش طعم در این جنس می باشد از این جهت برای بررسی اثر تنظیم کننده های رشد و مایکوریزا بر رشد ونمو طالبی رقم گالیا، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سهتکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان در بهار وتابستان ۱۴۰۰ انجام شد. در این پژوهش اثر قارچ مایکوریزا کاربرد به میزان ۵ گرم و عدم کاربرد و محلول پاشی نفتالین استیک اسید در سه غلظت ۰،۵۰،۱۰۰ میلی گرم در لیتر به همراه بنزیل آمینوپورین در دو غلظت ۰،۵۰،۱۰۰ میلی گرم در لیتر در دو دمرحله از رشد ۴-۲ برگی و ۸-۶ برگی بر عملکرد و برخی صفات فیزیولوژیکی و شیمیایی موردمطالعه قرار گرفت. طبق نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر، میوه های گیاهان تیمار شده درمقایسه با شاهد تفاوت معنی داری داشتند. در مقایسه با شاهد، در تیمار ترکیبی تنظیم کننده های رشد بنزیل آمینوپورین و نفتالین استیک اسید هر دو با غلظت ۵۰ میلی گرم در لیتر و قارچ میکوریزابا غلظت ۵ گرم، میزان رنگیزه های فتوسنتزی کلروفیل b,a کل و کارتنوئید، درصد رطوبت نسبی و فعالیت آنزیم کاتالاز افزایش یافت و میزان نشت یونی کاهش پیدا کرد. در نهایت بهترین تیمار برای افزایش صفات مورد بررسی و نیز افزایش عملکرد رقم گالیا غلظت ۵۰ میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین و ۵۰ میلی گرم در لیتر نفتالین استیک اسید به همراه مصرف خاکی ۵ گرم مایکوریزا بود.

Keywords:

بنزیل آمینوپورین , طالبی , گالیا , مایکوریزا , ملون , نفتالین استیک اسید.