بهره گیری از انرژی نو در نواحلی ساحلی(مطالعه موردی سواحل مکران)

انرژی های نو به عنوان یکی از اساسی ترین انواع انرژی در دسترس بعد از انرژی های فسیلی مورد اهمیت است. انرژی تجدیدپذیر در دهه های اخیر مورد توجه بسیاری از کشورهای جهان قرار گرفته است. ایران به عنوان یکی از کشورهایی که از ۲ طرف دسترسی گسترده ای به دریا دارد می تواند در زمینه توسعه انرژی تجدیدپذیر به خصوص انرژی جذر و مدی و آبی گام موثری بردارد. توسعه انرژی تجدیدپذیر بر اساس آمایش سرزمین می تواند توسعه یکنواخت و عادلانه ای را در کشور بر اساس قابلیت‎ها و توانمندی های استان ها رقم بزند. شایان ذکر است که توسعه انرژی های تجدیدپذیر در کشور با مصائب و مشکلاتی رو به روست از جمله؛ مشکلات فنی، به صرفه نبودن، مشکل بازار، ساختار ناهماهنگ قیمت گذاری، موانع مقرراتی و سیاسی و موانع سازمانی و موانع اجتماعی و زیست محیطی را نام برد با توجه به یافته های این پژوهش میتوان نتیجه گرفت که مناطق ساحلی ایران به خصوص دریای خزر و دریای عمان و خلیج فارس قابلیت های فراوانی در توسعه انرژی دریایی و انرژی خورشیدی و انرژی باد دارا می باشند اما از ظرفیت های این مناطق به خوبی بهره برداری نشده است. و ما در استان های ساحلی خود با مشکلات کمبود شغل، فقر شدید و عدم بهره برداری از پتانسیل های منطقه ای رو به رو هستیم. یکی از مناطق مورد توجه در زمینه توسعه انرژی تجدیدپذیر منطقه مکران است که این منطقه در زمینه توسعه و زیر ساخت های انرژی تجدیدپذیر مورد غفلت واقع شده است. در این پژوهش از روش کتابخانه ای و توصیفی و تحلیلی استفاده شده است.

Keywords:

مکران , انرژی های نو , نواحلی ساحلی