مقایسه عمل آوری آب گرم و آب معمولی بر اثرات پیش بارگذاری در مقاومت فاشری بتن RPC

بتن RPC ماده ای است با پبکره سیمانی و مقاومت فشاری حدود ۱۵۰ تا ۲۵۰ مگاپاسکال. که بسیار ترد بودهو برای ایجاد شکل پذیری باید در آن از الیاف استفاده کرد. از تفاوت این نوع بتن با بتن های رایج می توان بهمقاومت و دوام فوق العاده بالای آن به دلیل نفوذپذیری بسیار کم آن در مقایسه با بتن های عادی. اشاره کرد.از آنجایی که با پیشرفت صنعت و افزایش سرعت ساخت. همواره مساله اصلی در سازه های بتنی اعمالبارگذاری زودهنگام ناشی از باز کردن سریع قالبها و یا بار زنده و یا جابجایی قطعات پیش ساخته است کهباعت تنش در بتن و ترک های زودهنگام می شود و این ترکها می تواند در مقاومت نهایی سازه تاثیر گذار باشدلذا تحقیق حاصل بر روی ۱۰۸ نمونه مکعبی بتنی ۵ سانتیمتری صورت گرفت تا اثر پیش بارگذاری و عملآوری اولیه با آب معمولی و آب گرم ۹۰ درجه بر روی ترمیم ترکها و مقاومت نهایی بررسی گردد. بطور کلی درعمل آوری با آب معمولیt پیش بارگذاری به اندازه ۶۰ درصد مقاومت سن مربوطه تا ۷ روز پس از قالببرداری، افزایش مقاومت نمونه بتنی و با افزایش سن پیش بارگذاری این افزایش مقاومت کاهش می یابد.برای عمل آوری آب گرم. پیش بارگذاری در سن ۲۰ ساعت بتن. بیشترین افزایش مقاومت را در بین همهنمونه ها (هر دو نوع عمل آوری) داشته است. با افزایش سن پیش بارگذاری. این افزایش مقاومت کاهش پیدامی کند، تا اینکه در سن ۷ روز بتن هیچ افزایش مقاومتی را نتیجه نمی دهد.

Keywords:

بتن پودری , عمل آوری , مقاومت فشاری , پیش بارگذاری , بارگذاری اولیه