تبیین و ارزیابی شاخص های منطقه گرایی برای بهبود الگو سکونتگاهی ابنیه شهر مشهد

امروزه شاهد آثار مخرب مدرنیته در سیمای کنونی خیابان ها و الگو شکل گیری سکو نتگاه های شهرهستیم رشدسریع فیزیکی شهرها و تبدیل الگوشهرهای فشرده به شهرهای گسترده شده است. بنا براین تبیین و ارزیابیشاخص های منطقه گرایی برای بهبود الگو سکونتگاهی ابنیه شهر مشهد با تکیه بر ارزش های منطقه گرایی کمکشایانی به نظم دهی ابنیه سکونتگاهی شهر مشهد می کند. روش انتخابی پژوهش از طریق گردآوری اطلاعات به صورتکتابخانه ای می باشد علاوه بر آن روش تحلیل اطلاعات به صورت کمی و کیفی انجام شده است. جامعه مورد مطالعهمردم شهر مشهد می باشند. در ابتدا کار پرسشنامه ی خبرگان تهیه شد و در نتیجه مشخص شد که در خوشه بومشناختی ساخت بومی ارجع تر می باشد. و کمترین امتیاز متعلق به معماری بومی می باشد. در خوشه هویتی- مکانی نشان دهنده این است که بناهای آرامگاهی بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده و کمترین امتیاز مربوط به روحزمانه است. همچنین در شاخصهای کالبدی بیشترین امتیاز را نمای ساختمان ها به خود اختصاص داده است و کمترینامتیاز متعلق به آب می باشد. پس از پرسشنامه خبرگان پرسشنامه مردمی بر اساس عوامل موثر در منطقه گرایی تهیهشد و سپس کسانی که به سوالات پاسخ داده اند از نظر جنسیت،سن و تحصیلات مورد بررسی قرار گرفتند و تعدادپاسخ دهندگان مشخص شد. سپس ازطریق فریدمن به سوال پژوهش پاسخ داده شد. سپس به تفسیر داده های به دستآمده از فرضیه ها ، متغیرهای پژوهش، و پرسشنامه خبرگان از دیدگاه پژوهشگر پرداخته شد و راه حل هایی جهتبهبود الگوهای سگونتگاهی شهر مشهد با توجه به عوامل موثر در منطقه گرایی ارائه گردید.

Keywords:

ارزیابی شاخص ها , الگوی سکونتگاهی , منطقه گرایی , ابنیه شهر مشهد