بررسی حفاظت حقوق میراث آثار تاریخی معماری در روند توسعه شهری و جامعه ی مدرن

امروزه در شهرهای ایران پدیده ی دوگانگی میان هویت تاریخی _ فرهنگی و رشد روز افزون تحولات اجتماعی و شهرنشینی به موضوعهمگانی تبدیل شده است. ایجاد پیوند بین ارزش های فرهنگی و توسعه کالبد_ فضایی شهر از الزامات توسعه ی پایدار شهری است که درایران هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است. کشور ایران به لحاظ پیشینه ی تاریخی دارای میراث فرهنگی فراوان و غنی است که حفظ اینآثار، از ضرورت های اساسی فرهنگی کشور می باشد چرا که این آثار، یک عنصر اساسی در ایجاد و حفظ هویت ملی _ فرهنگی ماست .مسئله مهم؛ گنجاندن م یراث فرهنگی معماری در برنامه های توسعه ی شهری است بطوریکه بتوانند به عنوان منبع توسعه آور و هویتبخش با زندگی روزمره ی عموم مردم عجین شوند. نتایج پژوهش های صورت گرفته حاکی از عدم تاثیر و کارایی قوانین موجود درکشوردر خصوص حفاظت از این میراث کهن و نادیده گرفتن حقوق این آثار است زیرا در ایران پیشینه ی قوانین و تشکیلات مربوط به میراثفرهنگی، به طور عمده بر رویکرد سنتی استوار است که نگرشی موزه ای _ حفاظتی و ایستا به آثار تاریخی و فرهنگی دارد. با مطالعهپژوهش های صورت گرفته در خصوص مشکلات نگهداری این آثار و راهکار های ارائه شده میتوان به یک جمع بندی کلی و موثر درخصوص حفاظت این آثار رسید. هدف این نوشتار بررسی مشکلات موجود در حفظ میراث تاریخی و رسیدن به راه حل مشخص و نتیجهبخش است.

Keywords:

حقوق میراث فرهنگی , آثار تاریخی معماری , میراث فرهنگی , توسعه شهری , حفاظت از میراث