بکارگیری نقوش سنتی بناهای دوره ی پهلوی اول در طراحی داخلی شهرداری نوشهر جهت افزایش ارتقا سطح فرهنگی

معماری ایرانی در دوره معاصر تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله تغییر روش های ساختمانی سنتی به مدرن, به طور اجتنابناپذیری تغییر شکل داده و از درونگرایی سنتی به برونگرایی مدرنی ستی سوق پیدا کرده ا ست. این پژوهش بر آن است تا تاثیر نقوش سنتیبناهای دوره ی پهلوی اول را بر طراحی داخلی شهرداری نوشهر جهت دستیابی به ارتقاء سطح فرهنگی مورد تحلیل و بررسی قرار دهد. به نظرمی رسد طراحی داخلی شهرداری نوشهر به شکل مستقیم از تزیینات آجری و گچی و سیمانی و چوبی با رویکرد ارتقاء سطح فرهنگی تاثیر پذیراست. پژوهشگران دیگر طراحی داخلی ساختمان شهرداری نو شهر را از دیدگاه زمینه گرایی کالبدی و زمینه گرایی فرهنگی مورد تحلیل قراردادند ولی از دیدگاه مولفه های تاثیر گذار معماری پهلوی اول بررسی نشده است. این پژوهش برای نخستین بار طراحی داخلی ساختمانشهرداری را از دیدگاه ارتقا سطح فرهنگی در شهر نوشهر مورد ارزیابی قرار می دهد. تحقیقات پیش رو بر اساس هدف کاربردی و متغیرها هممدل کیفی و هم کمی می باشد همچنین بر اساس ماهیت پژوهش پیش رو توصیفی است. ضمنا با توجه به یافتن روابط علت و معلول متغیرهااز روش علی هم استفاده می شود. در پژوهش پیش رو سطوح مختلف تجزیه و تحلیل پر سشنامه با استفاده از تکنیک های آماری، استنباطی ونسبت های ساده و تحلیل چند متغیری صورت می گیرد. گرچه الگوبرداری از ابنیه دولتی و عمومی, پیشرفت ها و امکانات تازه ای در معماری ودر مواردی همخوانی با اقلیم را در پی داشته لکن از آنجا که موجب رواج معماری غیرخودی و دارای هماهنگی اندک با اقلیم شده و تا به امروزنیز ادامه یافته است. ریشه یابی این تاثیرپذیری اهمیت پیدا می کند.