تجارب شهرسازی تاکتیکی؛ از سانفرانسیسکو تا تهران

کارایی پایین روش های مداخله ی کنونی در پاسخ به نیازهای شهروندان در فضاهای شهری منجر به پیدایش رویکردشهرسازی تاکتیکی در سال ۲۰۱۰ م شد؛ رویکردی خلاقانه که با مداخلات خرد توانایی آن را دارد در کمترین زمانبیشترین پاسخدهی ممکن را داشته باشد. در این پژوهش سعی شده است با پرداختن به پروژه های «ایجاد پارکلت،تبدیل پیادهراه به پلازا، خانهی بهار و خیابان بازی»، تجارب شهرسازی تاکتیکی مورد مطالعه قرار گیرد تا بدین گونه شناخت کافی از زمان و مکان بکارگیری این رویکرد حاصل شود. مطالعات صورت پذیرفته حاکی از آن است که نمی تواناز شهرسازی تاکتیکی توقعی غیر واقع بینانه داشت چرا که این رویکرد در پاسخ به مسائل موجود زمانی کارا و موثر عملخواهد کرد که با توجه به ارکان آن و در مقیاس درست بکارگرفته شود.

Keywords:

شهرسازی تاکتیکی , از سانفرانسیسکو تا تهران , مشارکت شهروندی , شهروندگرایی