معیارهای مداخله در بافت های تاریخی بر مبنای منشورهای بین المللی (نمونه موردی: حلب و قیروان با قابلیت انطباق در ایران)

بافت های تاریخی شهری، جزء جدایی ناپذیر از شهر و زندگی شهری جدید به حساب می آیند. که پس از انقلاب صنعتی وبا رشد سریع جمعیت شهرنشین و به تبع آن ورود فناوری های نوبن به مراکز شهری. در مقایسه با دیگر نقاط شهر (مراکزجدیدالحدات بر یایه ی زندگی جدید) دچار کاستی هایی شدند. این مسئله. جامعه ی بین المللی معماری و شهرسازی را برآن داشت تا مداخلاتی را در محدوده ی تاریخی شهری به فراخور نیازهای امروزی ایجاد کنند. این نگرانی ها بعد از جنگ -های جهانی به اوج خود رسید و معماران و شهرسازان را بر آن داشت تا با تدوین منشورهای بین المللی در غالبپیشنهاداتی از مداخلات غیراصولی جلوگیری کنند.با علم به این موضوع که منشورها و دیگر معاهدات بین المللی بسترها و کلیات مداخله در بافت های تاریخی را مطرح وبسیاری از تصمیمات و طرح ها را به متخصصین بومی واگذار می کنند تا بر مبنای اصول و تحت تاثیر شرایط زمانی ومکانی تصمیمات نهایی را اتخاذ نمایند. نقد و بررسی نمونه های مورد مطالعه. این امکان را فراهم می آورد تا دستیابی بهیک روش مداخله ی جامع علمی بر پایه ی منشورهای بین المللی و آموزه های پروژه های عملی در جهت حفظ و احیایمناطق شهری تاریخی ایران با توجه به بطن جامعه و روابط اجتماعی. فرهنگی و اقتصادی حاکم بر آن. میسر گردد.پژوهش انجام شده در این مقاله نظری- کاربردی و روش تحقیق. قیاس تطبیقی بررسی نمونه های موردی است. در اینمقاله سعی بر آن است تا با در نظر گرفتن مفاد منشورهای بین المللی مرتبط با امر حفاظت شهری، پروژه احیای شهرهایحلب و قیروان را مورد نقد قرار دهد. با بررسی نمونه هایی با قرابت فرهنگی و اجتماعی با شهرهای ایران. همچون حلب وقیروان می توان به راهکارهایی مناسب برای مداخله در بافت های تاربخی شهری دست یافت که در منشورها به آن ها اشاره نشده است و می تواند به عنوان مواد و تبصره هایی به منشورهای پیشین اضافه کرد.

Keywords:

حفاظت و مرمت شهری , منشورهای بین المللی حفاظت شهری , بافت های تاریخی شهری , شهر حلب , شهر قیروان