اثربخشی درمان عقلانی - عاطفی- رفتاری به شیوه گروهی بر سبک اسناد و باورهای خودکار آمد زناشویی در زنان متقاضی طلاق شهر اهواز

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر درمان عقلانی -عاطفی- رفتاری الیس به شیوه گروهی بر بر سبک اسناد و باورهای خودکار آمد در زنان متقاضی طلاق شهر اهواز بود . تعداد ۳۰ زن به روش نمونه در دسترس از بین زنان مراجعه کننده به دادگاه های خانواده ، مراکز حل اختلاف و مراکز مشاوره انتخاب شدند وبه صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. طرح تحقیق از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. ابزاراندازه گیری مورد استفاده ، پرسشنامه های باورهای خودکار آمدی و سبک های اسنادی (۱۹۸۲) بود. از هردو گروه پیش آزمون گرفته شد. سپس گروه آزمایش ۸ جلسه به مدت۹۰ دقیقه تحت درمان روش عقلانی -عاطفی- رفتاری قرار گرفتند. سپس از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری (مانکوا) و تحلیل کوواریانس یک راهه (آنکوا) صورت گرفت. نتایج در سطح معنی داری ۰۵/۰ نشان داد که بین آزمودنی های گروه آزمایش و کنترل از لحاظ باورهای خودکار آمدی و سبک های اسنادی تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر آموزش عقلانی -عاطفی- رفتاری به زنان متقاضی طلاق ، بر سبک های اسناد و باورهای خودکار آمدی آنان موثر است و باعث بهبود سبک های اسناد، افزایش باورهای خودکار آمدی آنان گردیده است.

Keywords:

درمان عقلانی-عاطفی-رفتاری , سبک اسناد , باورهای خودکار آمدی .