اثر بخشی آموزش مدیریت خشم بر کنترل و کانشگری مادران دانش آموزان مقطع ابتدایی

هدف از این تحقیق تعیین اثر بخشی برنامه آموزشی مدیریت خشم بر کنترل و تکانشگری مادران دانش آموزان دختر مقطع ابتدایی شهر اهواز بوده است.این پژوهش، مطالعه ای از نوع مداخله ای پیش آزمون- پس آزمون است که بر روی ۱۵ مادر دارای دانش آموز دختر مقطع ابتدایی دارای ویژگی خشم و تکانشگری بالاتر از میانگین جامعه انجام شده است. داده ها با استفاده از آزمونهای آماری توصیفی (توزیع فراوانی و شاخصهای پراکندگی) و استنباطی (تی همبسته و پیرسون) تحت برنامه نرم افزاری SPSS، نسخه ۲۲ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان می دهد که نیمی(۵۰%) از نمونه ها در گروه سنی۲۰ تا ۴۰ سال قرار داشته و دارای مدرک لیسانس بودند و اکثریت آنان یک فرزند(۳/۷۳۳%) داشتند. همچنین نتایج، نشانگر تفاوت آماری معنی دار بین مراحل قبل و بعد از آزمون در مقیاس کلی بیان خشم(P =۰۰۰/۰) و تمام زیر مقیاس های آن به استثنای صفت خشم(P =۰۰۰/۰) درون ریزی خشم بوده است. اما برنامه آموزشی قادر به ایجاد تفاوت آماری معنی دار بین مراحل قبل و پس از آزمون در تکانشگری کل و ابعاد آن نبوده است.بر اساس یافته این تحقیق برنامه آموزشی مدیریت خشم را می توان به عنوان یکی از راهکارهای مناسب برای خشم پیشنهاد کرد. اما کنترل تکانشگری تحت تاثیر برنامه آموزشی قرار نگرفت که شاید با انتخاب حجم بالاتری از نمونه و کنترل شرایط زمانی و مکانی انجام تحقیق، بتوان به نتایج بهتری دست یافت. در هر حال به تحقیقات بیشتری در این زمینه نیاز می باشد.

Keywords:

خشم , آموزش مدیریت خشم , تکانشگری