بررسی میزان پیش بینی کنندگی پرخاشگری در کودکان توسط استرس والدینی هنگام قرنطینه در ایام شیوع بیماری کووئید- ۱۹

این پژوهش که از نوع همبستگی و پیش بینی است باهدف بررسی میزان پیش بینی کنندگی پرخاشگری در کودکان توسط استرس والدینی هنگام قرنطینه در ایامشیوع بیماری کووئید- ۱۹ در سال ۱۴۰۰ در شهر بوشهر انجام گرفت. شرکت کنندگان این پژوهش تعداد ۱۲۰ نفر از والدین دارای کودک ۴ تا ۱۲ ساله بودندکه توسط پرسشنامه استرس والدینی فری جونز (۱۹۹۵) و زیر مقیاس پرخاشگری از مقیاس CBCL فرم والدین مورد ارزیابی قرار گرفتند. سوال پژوهش بااستفاده از آزمون آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون قدم به قدم موردبررسی قرار گرفت، یافته ها حاکی از وجود همبستگی مثبت و معنی دار بینمتغیرهای استرس والدینی و پرخاشگری بود همچنین رگرسیون نشان داد که دو متغیر استرس آورهای والدینی و عدم رضایت والدینی قادر به پیش بینی پرخاشگری در کودکان می باشد؛ بنابراین می توان گفت حالات هیجانی والدین با تحت تاثیر قرار دادن شیوه برخورد با کودکان می تواند در شکل گیری اختلال عاطفی و رفتاری بخصوص پرخاشگری در آنها باشد، بر این اساس مداخله به منظور کاهش استرس والدینی علاوه بر تضمین سلامت روان والدین در کاهش پرخاشگری کودکان نیز اثربخش خواهد بود.

Keywords:

استرس والدینی , پرخاشگری و کووئید- ۱۹