تعیین اثربخشی شن بازی درمانی به شیوه گروهی در کاهش شدت نشانگان رفتارهای پرخاشگرانه در درمان دانش آموزان پسر بیش فعال دوره ابتدایی

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی بازیدرمانی به شیوه گروهی با تاکید بر شنبازی درمانی در کاهش شدت نشانگان رفتارهای پرخاشگرانه دردرمان دانش آموزان پسر بیش فعال دوره ابتدایی شهر برازجان بوده است. روش: طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و جامعه آماری دانش آموزان بیش فعالمدارس ابتدایی شهر برازجان می باشد که از بین آنها تعداد ۶۰ دانش آموز پسر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به دو گروه آزمایش و گروه کنترل تقسیم وانتخاب شدند. (۳۰ نفر به عنوان گروه آزمایش و ۳۰ نفر به عنوان گروه کنترل با طرح پیش آزمون و پس آزمون). در این پژوهش برای تشخیص دانش آموزاندارای نشانه های بیش فعالی از پرسشنامه ارزیابی علائم مرضی کودکان دارای نقص توجه/ بیش فعالی استفاده شده است. آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه ۳۰ نفری جایگزینی شدند، سپس به وسیله پرسشنامه پرخاشگری شهیم در پیش آزمون و پس آزمون یعنی بعد از ارائه متغیر مستقل (شن بازی درمانی به شیوه گروهی) ارزیابی شدند. یافته ها: برای تحلیل داده های جمع آوری شده از تحلیل کوواریانس با کنترل اثر پیش آزمون استفاده شده است. نتایج در سطح α=۰/۰۱) تفاوت معنی داری در میزان پرخاشگری دو گروه در پس آزمون نشان داد. نتیجه گیری: با توجه به یافته ها می توان گفت، بازی درمانی به شیوه گروهی با تاکید بر شن بازی درمانی در کاهش شدت نشانگان رفتارهای پرخاشگرانه شامل پرخاشگری جسمانی، رابطه ای و واکنشی موثر واقع شده است.

Keywords:

بازی درمانی , شن بازی , رفتارهای پرخاشگرانه , دانش آموزان بیش فعال