بررسی مفهوم روانشناسی اسلامی با تاملی در آیات قرآن کریم و نهج البلاغه و تبیین دقیق آن

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر روانشناسی بر دین مبین اسلام بود. روش پژوهش حاضراز نوع غیرآزمایشی و توصیفی پیمایشی بود. ابزارپژوهش پرسشنامه محقق ساخته بود. روایی پرسشنامه مورد تایید متخصصین و اساتید قرار گرفت و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ ۸۶۷/. و تحلیلعاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. امروزه موضوع تربیت اخلاقی در بحث های فردی و اجتماعی از جایگاه ویژه ای برخوردار است چراکه از یک سو،نجات جوامع از بحرانهایی مانند از هم گسیختگی خانوادگی، خودکشی و اختلالات روانی درگرواخلاق است واز سوی دیگر، برای رسیدن به جامعهاخلاقی نیازمند تربیت انسانهایی اخلاقی به عنوان واحدهای بنیادین جامعه ایم. علاوه بر این، در بحث های فردی نیز مسیر تکاملی انسان با هدف قرب الهی،جز با تربیت اخلاقی میسر نمیشود. ازآنجاکه رویکردهای موجود دارای نگاه تک بعدی بوده و تناسبی با رفتار فرهنگ اسلامی ایران نداشته اند. انسان متعادلدر حوزه بینش، عقلش بر جهلش، در گرایش، پاکدامنی بر شهواتش و در رفتار، شجاعت بر ترسش غلبه می کند. نخست با مراجعه به منابع اسلامی بهشناسایی مفاهیم اساسی و گزاره هایی پرداخته ایم که دربردارنده مهمترین باورهای اعتقادی می باشد. از روش های پرورش استعدادهای عقلانی، خودشناسیو کرامت نفس و عادت سازی می توان در این زمینه بهره جست.

Keywords:

متون دینی , تربیت اخلاقی , روانشناسی اسلامی , بررسی تطبیقی