بررسی رابطه توانمندسازی روانشناختی با فرسودگی شغلی مدیران متوسطه اول مدارس شهر همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه توانمندسازی روانشناختی با فرسودگی شغلی مدیران مدارس متوسطه اول شهر همدان بود. این پژوهشاز حیث هدف یک مطالعه کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، پژوهشی- توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل مدیرانمدارس متوسطه دوره اول شهر همدان در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۰ بود که تعداد ۱۶۵ نفر را شامل می گردد. در این پژوهش جهت دستیابی بهاطلاعات دقیق تر و کامل تر، برای تعیین نمونه آماری از شیوه سرشماری استفاده شد و به این ترتیب تمام مدیران مدارس متو سنطه دوره اول ناحیهیک و ناحیه دو شهر همدان مورد بررسی قرار گرفتند. جهت گردآوری داده ها و اطلاعات از پرسشنامه فرسودگی شغلی ما سلاج (۱۹۹۳)،پرسشنامه توانمندسازی روانشناختی اسپریتزر (۱۹۹۵) جهت تعیین روایی پرسشنامه از روایی محتوایی استفاده شد. همچنین، پایایی پرسشنامه ها بااستفاده از ضریب آلفای کرونباخ فرسودگی شغلی α=۰.۸۱. و توانمندسازی روانشناختی α=۰/۸۲) ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل یافته هایپژوهش از آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده شد. یافته ها نشان داد که وضعیت توانمندسازی روانشناختی مدیران متوسطه شهر همدان درحد بالاتر از متوسط و وضعیت فرسودگی شغلی آنها در حد پایین تر از متوسط است. بین توانمندسازی روان شناختی و فرسودگی شغلی رابطهمنفی و معناداری یافت شد (P≤۰/۰۱, r=-۰/۴۰). علاوه بر این، نتایج مطالعه حاضر حاکی از آن بود که، از بین مولفه های توانمندسازی دو مولفه«احساس معناداری»، «خود مختاری» سهم معناداری در پیش بینی فرسودگی شغلی مدیران مدارس متوسطه شهر همدان دارند (P≤۰.۰۵).

Keywords:

توانمند سازی روانشناختی , فرسودگی شغلی , مدیریت مدرسه