رعایت اصول تدوین دستور العمل های ایمنی توزیع بهینه ایستگاه های آتش نشانی

مکانیابی زمین محل آتش نشانی در محدوده شهری در قالب طرحهای مطالعاتی مفصل و با در نظر گرفتن پارامترهای متعدد توسط مدیریت ایمنی شهر در سالهای اخیر انجام می شود. تلاشهای علمی جدی به منظور بررسی وضعیت خدمات آتش نشانی در سطح شهرها انجام گرفته ا ست . ایجاد امکانات جدید شهری نیازمند مطالعه دقیق در زمینه نحوه ا ستقرار صحیح این امکانات درمناطق مختلف یک شهراست . ازمیان کاربری ها وخدمات موجود در شهر، توزیع ومکانیابی بهینه ی ایستگاههای آتش نشانی به دلیل اهمیت و توجه روز افزون به امر ایمنی در شهر و ارایه ی تمهیداتی در زمینه پیشگیری و مقابله با آتش سوزی وحادثه از اهمیت قابل توجهی برخوردارا ست . برنامه ریزی کاربری ارا ضی شهری فرآیندی ا ست که طی آن نحوهی ا ستفاده از زمین م شخص می شود و هدف آن این است که میزان رفاه اجتماعی را با توجه به محدودیت ها افزایش دهد و بیشترین فایده و کمترین هزینه را عاید جامعه کند(حبیبی و نظری ، ۱۳۸۶). بدین منظور توزیع بهینه ی کاربری ها و مراکزخدماتی مساله ای است که اغلب اوقات برنامه ریزان با آن سروکار دارند. چرا که به دلیل رشد پرشتاب جمعیت و کالبد شهرها، مشکلاتی مانند کمبود و عدم توازن فضایی مناسب کاربری ها به وجود آمده است . سیاست کلی ایجاد ایستگاههای آتش نشانی در اکثر کشورها سیاستی بدون برنامه خاص و مدون بوده است به گونه ای که برای ایجاد هر ایستگاه آتش نشانی در محدودههای شهری مهمترین اصل خالی بودن زمین ، بدون مالک بودن آن یا مواردی از این قبیل بوده است . این موضوع بر مکانیابی کل ایستگاه ها در سطح شهر تاثیرگذار بوده است .

Keywords:

رشد پرشتاب جمعیت , رشد کالبد شهرها , مدیریت بحران