توسعه روشی جهت انتخاب سیستم روسازی (بالاستی- بدون بالاست) بر مبنای معیارهای فنی- اقتصادی

موضوع انتخاب نوع سیستم روسازی از یک سو تابع معیارهای فنی و از سوی دیگر تابع هزینه های چرخه عمر این خطوط می باشد. در این مقاله تلاش شده تا با ارائه مدل تصمیم گیری IRSST مبتنی بر هر دو دسته معیارهای فنی و اقتصادی، امکان انتخاب نوع سیستم روسازی (بالاستی- بدون بالاست) فراهم گردد. در این راستا در قالب یک مطالعه موردی برای راه آهن سریع السیر قم- اصفهان در محدوده Km ۵ + ۰۰۰~Km ۲۹ + ۱۱۰ ، با توسعه یک مدل کامپیوتری در محیط پایتون بر مبنای الزامات IRS ۷۰۷۲۷، ابتدا بر اساس معیارهای فنی و اطلاعات پروژه مذکور نقاط اجباری برای انتخاب سیستم روسازی در محدوده مورد نظر مشخص شده و سپس درخصوص سایر نقاط، انتخاب سیستم بر مبنای معیارهای اقتصادی (هزینه چرخه عمر) صورت گرفته است. از آن جا که انتخاب سیستم بر مبنای معیارهای اقتصادی تابع نرخ تورم (i) و تنزیل (r) است، و در عین حال اعداد مربوط به هزینه دوره عمر در سیستم-های روسازی بدون بالاست و بالاستی به طور دقیق در ایران مشخص نیست، لذا با پذیرفتن اعداد اعلام شده توسط IRS ۷۰۷۲۷، در بخشی از تحقیق روی این دو پارامتر تحلیل حساسیت در محدوده ۰≤i≤۳ و ۰≤r≤۸ صورت گرفته و تاثیر آن بر نوع سیستم روسازی در طول مسیر بررسی شده است. در ادامه نتایج در قالب تغییر نوع سیستم روسازی در طول نسبت به طول کل بخش بالاستی و بدون بالاست و منحنی های توزیع چگالی کرنل ( KDE) برای مقادیر مختلف i و r ارائه شده اند. بررسی نتایج به دست آمده مبین آن است که برای r≥۳ و تمامی مقادیر i، نوع سیستم روسازی بالاستی است؛ از سوی دیگر برای ۰≤r≤۳ و تمامی مقادیر i، روسازی بدون بالاست از نظر فنی- اقتصادی به صرفه خواهد بود.

Keywords:

انتخاب سیستم روسازی راه آهن , خط بالاستی , خط بدون بالاست , معیار فنی , معیار اقتصادی , نرخ تنزیل , نرخ تورم