ارزشیابی و اولویت بندی سیاست های سازگاری کشاورزی با تغییرات اقلیم در استان فارس

نظارت و ارزشیابی سیاست­های سازگاری عملکردهای مختلفی از جمله تشخیص و درک نیاز به مداخله، تسهیل طراحی سیاست­های سازگاری جدید و یا توجیه تخصیص بودجه را با خود به­همراه داشته باشد. از این­رو، هدف این مطالعه ارزشیابی سیاست­های سازگاری با تغییر اقلیم در بخش کشاورزی بود. برای این منظور، از رویکرد تجزیه و تحلیل چندمعیاره و از روش پرامتی استفاده گردید. جمع­آوری داده­ها با استفاده از پرسشنامه­ای متشکل از ۸۶ سیاست سازگاری در قالب ۵ دسته­بندی شامل سیاست­های مالی و اعتباری، تحقیقات، برنامه­ریزی و فناوری، زیرساختی و حفظ منابع پایه­ای آب و خاک، آموزشی-ترویجی و سیاست­های نهادی و دربرگیرنده­ی معیارهای اثربخشی، فوریت، کارآیی، قدرت، اثرات جانبی، انصاف و برابری، انعطاف­پذیری، مشروعیت سازمانی و امکان­پذیری انجام گردید. نمونه­های تحقیق با استفاده از روش نمونه­گیری هدفمند انتخاب شدند. به­منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار Visual PROMETHEE استفاده گردید. نتایج حاصل از یافته­ها نشان داد که معیار اثربخشی مهم­ترین معیار بوده است. براساس یافته­ها در سیاست­های مالی و اعتباری "اعطای تسهیلات کم­بهره به منظور اولویت رعایت الگوی کشت بهینه ملی و منطقه­ای" از جمله­ی مهم­ترین سیاست­ها بوده است. در بین سیاست­های تحقیقات، برنامه­ریزی و فناوری، "برنامه­ریزی جهت تلفیق دانش بومی و مدرن کشاورزی به منظور معرفی گزینه­های جدید برای سازگاری یا مقابله با تغییر اقلیم"، در سیاست­های زیرساختی "نصب کنتورهای هوشمند بر روی چاه­های آب کشاورزی به منظور تحویل حجمی آب" و همچنین، در سیاست­های نهادی "بازنگری در روند ارائه مجوز برداشت آب­های سطحی و زیرزمینی به منظور کشاورزی" از مهم­ترین سیاست­ها بودند.

Keywords:

سیاست سازگاری , تغییر اقلیم , تجزیه و تحلیل چندمعیاره , روش پرامتی