بررسی وضعیت استفاده از منابع توان مکانیکی در کشاورزی منطقه شهریار (استان تهران)

در این تحقیق وضعیت استفاده از منابع توان مکانیکی در بخش کشاورزی شهرستان شهریار از توابع استان تهران، مطالعه شد و راهکارهایی جهت بهبود آن، ارائه گردید. داده های محاسبات از مطالعات میدانی، کتابخانه ای و تکمیل پرسش نامه ها، با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ۲۱، در قالب طرح بلوک کامل تصادفی و روش آزمون دانکن در سطح %۵ برای مقایسه ی میانگین عوامل، بررسی گردید. در منطقه ۱۵۲ دستگاه تراکتور، سه دستگاه کمباین و چهار دستگاه خردکن خودگردان فعال می باشند. در سطح شهرستان به ظرفیت اجرایی ۱۳۹۴ هکتار در دهه اوج نیاز است ولی تراکتورهای منطقه توانایی انجام عملیات برای ۴/۱۱۵۳ هکتار، یعنی %۸۳ کل عملیات ها را دارند، بنابراین به ۳۲ دستگاه تراکتور (متداول و متوسط) و ۱۳ دستگاه کمباین مهاجر نیاز است. با توجه به کسری تراکتورها، توزیع توان، مناسب صورت نگرفته است ولی با راهکارهایی مانند انتخاب صحیح توان تراکتور و ادوات متناسب و روش های مدیریتی، می توان ۱۴ دستگاه از کسری تراکتورها را جبران نمود. نوع تراکتور و عمر منابع توان بر روزهای لنگی آنها، اثر معنی داری دارد و بین آنها رابطه ای مستقیم برقرار می باشد. شاخص ساعت به اسب بخار تراکتور ۶۵۰ U نشان دهنده استفاده بهتر است.

Keywords:

توزیع توان , ظرفیت اجرایی , روزهای لنگی , ساعت به اسب بخار