مقایسه اثر بخشی رویکرد معنادرمانی و شادمانی فوردایس بر کاهش افسردگی زنان سالمند شهر تهران

این پژوهش با هدف مقایسه اثر بخشی رویکرد معنادرمانی و رویکرد شادمانی فوردایس بر کاهش افسردگی زنان سالمند در سال ۱۳۸۹ انجام شد. جامعه مورد مطالعه شامل زنان ۵۸ سال به بالای مراجعه کننده به خانه های سلامت منطقه ۱ و ۱۲ شهر تهران، با تعداد ۷۴ نفر بود. پژوهش از نوع طرح نیمه تجربی با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود، که درآن پژوهشگر با ایجاد یک موقعیت با شرایط خاص چگونگی تاثیر این دو رویکرد را بر کاهش افسردگی زنان سالمند شهر تهران مورد بررسی قرار داد. حجم نمونه ۴۲ نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شد. ابزار اندازه گیری پرسشنامه افسردگی بک ۲۱ سوالی بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس و آزمون T اختلافی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که: میزان افسردگی سالمندانی که مشاوره گروهی به روش معنادرمانی را دریافت کرده اند به طور معنی داری کمتر از میزان افسردگی سالمندانی است که مشاوره گروهی به روش معنادرمانی را دریافت نکرده اند. همچنین میزان افسردگی سالمندانی که آموزش شادمانی فوردایس را دریافت کرده اند به طور معنی داری کمتر از میزان افسردگی سالمندانی است که آموزش شادمانی فوردایس را دریافت نکرده اند. بدین ترتیب نتیجه می شود که رویکرد معنادرمانی و رویکرد شادمانی فوردایس بر کاهش افسردگی سالمندان موثر است. به علاوه نتایج نشان داد بین میزان تاثیرگذاری دو رویکرد معنادرمانی و شادمانی فوردایس بر کاهش افسردگی سالمندان تفاوت معنی داری وجود ندارد.

Keywords:

معنادرمانی , شادمانی فوردایس , افسردگی , زنان سالمند