دستیابی به توسعه پایدار با نگاه هوشمندسازی

در مقاله حاضر به هوشمند سازی پایداری توسعه می پردازیم که، شهرنشینی فزاینده، رشد جمعیتی و مشکلات عظیم اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی حاصل از آنها به همراه رشد و گسترش فناوری اطلاعات و ارتباطات در سطح جهانی است. تناقض بین رشد اقتصادی و حفظ محیط زیست، رویارویی شهروند فرامدرن با شهر عصر صنعتی(مدرن) و عدم توانایی پاسخگویی به نیازهای شهروندان عصر حاضر منجر به مطرح شدن رویکرد شهرهوشمندپایدار شد که به کمک فناوری اطلاعات و ارتباطات از جمله اینترنت اشیا به دنبال حل مسایل مطروحه است. چرایی این امر ناشی از اهمیت موج سوم پایداری و بحرانی شدن چالش های اجتماعی، اقتصادی و بخصوص زیست محیطی در بستر شهرها است. همچنین، تاکید عمده این تعاریف بر روی برابری و فراگیری اجتماعی، افزایش کیفیت زندگی، ایجاد بهره وری، ایجاد زیرساختارهای منعطف، استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات و حفظ محیط زیست قرار دارد. از طرف دیگر در تعاریف ارایه شده نوعی خلا آینده نگرانه وجود داشت که تعریف جدیدی با نگاه آینده پژوهی از این مفهوم ارایه شد. هسته اصلی این رویکرد برخلاف رویکردهای مشابه فناوری اطلاعات و ارتباطات به همراه توسعه پایدار است. همچنین نتایج نشان داد که جهت پیاده سازی این رویکرد علاوه بر استفاده از تئوری تغییر، آینده پژوهی و دیدگاه سیستمی باید شعار «جهانی فکر کن و محلی اقدام کن» را در نظر گرفت و به بومی سازی این رویکرد باتوجه به شرایط اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و آینده نگرانه از کلانشهرهای ایران پرداخت. تحولات تکنولوژیک به سوی سیستم های جهانی حرکت می کند و جدا شدن از سیستم های جهانی به معنی کند کردن سرعت سرعت حرکت کشور در همه زمینه های اقتصادی، انبوهی و ازدحام ترافیک تنها برخی از اثرات مخربی است که رشد بی رویه جمعیت و پراکندگی نامعقول آن بر روی محیط های طبیعی و فرهنگی جوامع بر جای می گذارد. در چنین شرایطی تصحیح اثرات منفی پراکندگی نامعقول ضرورتی اجتناب ناپذیر است، لیکن راهبردهایی مانند رشد هوشمند، مدیریت هوشمند به عنوان راه حل هایی برای حل مشکل پراکندگی مورد توجه قرار گرفته است. دانش شهرسازی جدید بهترین راه حل شناخته شده برای طراحی و توسعه حومه ها به عنوان شهرهای کوچک است، در مقابل، ورود اتومبیل و گسترش استفاده از آن در قرن بیستم باعث توسعه زیستگاه های شهری و تفوق آنها بر روستاها شده است. فضاهای شهری اهمیت زیادی در کیفیت زندگی شهری دارند و به تقویت روابط متقابل اجتماعی شهروندان کمک می کنند، در حالی که نقش اینگونه فضاها یا به عبارتی فضاهایی که در آن تعاملات اجتماعی شهروندان شکل می گیرد و فرهنگ جامعه در بستر آن ارتقاء می یابد، در کشور ما روز به روز در حال افول است.

Keywords:

هوشمند سازی , شهر هوشمند , توسعه پایدار , شهرهای جدید