طراحی فضای معماری هوشمند در راستای تحقق انعطاف پذیری

تغییر امری انکار ناپذیر در زندگی است، چرا که افراد جامعه به طور مداوم در حال تکامل و تطابق با شیوه های جدید زندگی هستند. نیاز به تغییر همواره در زندگی انسان ها بوده است و در طول تاریخ پاسخگویی به شرایط متغیر و نیازهای جدید همواره ضرورتی جدایی ناپذیر از معماری بوده است ،گرچه در عصر حاضر به دلیل پیچیدگی ها و تفاوت سبک های زندگی این نیاز، بیشتر است. تطبیق معماری با تغییرات، به عنوان فضایی انعطاف پذیر، طرحی است که الگوهای رفتاری را در زمان های مختلف بدون نیاز به تغییرات کالبدی تامین نماید. در پیرو همین موضوع به جای سیستم های صلب و سنگین، نوع هوشمند و منعطف بیشتر اهمیت پیدا می کند. معماری هوشمند به دنبال ایجاد فضاها و اشیایی است که می توانند به طور فیزیکی خودشان را برای روبرو شدن با نیازهای متغیر محیط و کاربران باز پیکربندی کنند و در نهایت بتوانند در شرایط و زمان های مختلف، نسبت به نیازهای متفاوت پاسخگو باشند. امروزه ساخت فضای انعطاف پذیر در قالب معماری هوشمند، بسیار کاراتر از قبل قابلیت اجرا یافته که نتیجه آن ارتقا کیفی شرایط محیطی است. می توان اذعان نمود که معماری هوشمند و به تبع آن انعطاف پذیری در معماری، می تواند نقش بسزایی در پاسخ دهی بهتر این فضاها به نیازهای فردی و جمعی و همچنین محیط کاربران داشته باشد. روش به کار رفته در این پژوهش با تکنیک استدلال منطقی است.با استفاده از مطالعات کتابخانه ای همچون کتاب و مقالات ،میتوان هر یک از مولفه های هوشمندی و انعطاف پذیری را بررسی و با شناسایی متغیرهای موثر بر مساله مطالعات خود را ارائه داد.فرآیند این پژوهش شامل جمع آوری کتابخانه ای و همچنین بررسی سیستم های هوشمند است.

Keywords:

معماری هوشمند , معماری انعطاف پذیر , انعطاف پذیری , هوشمندی , فضا