گفتمان مکالمه در تعامل نسلی شعر پایداری

گفتمان مکالمه به توصیف ارتباط ساختار گفتمانی متن و فعالیت­های ذهنی پردازش، ذخیره و بازیابی اطلاعات می­پردازد. درگفتمان مکالمه، کیفیت ارتباط‎گیری در چهار سطح بلاغی، ارجاعی، مضمونی و کانونی مورد تحلیل قرار می­گیرد. با توجه به این امر، در پژوهش حاضر، مثنوی پست­مدرن «طهران، تهران» سروده «اندیشه فولادوند» با رویکرد گفتمان مکالمه در چهار سطح یاد شده، مورد تحلیل قرار گرفته و جریان اطلاعات در گفت­و­گوی شاعر با مخاطب بررسی شده است. مطالعه گفتمان مکالمه در این ترانه  نشان داد که  شاعر  قلمروهای تجربی از نگاشت‎‎های امروزی زبان نسل سوم را به خوبی دریافته است؛ قلمروهایی که در تعامل با نگاشتهای نسل اول پس از انقلاب اسلامی هستند. نگاشت­های امروزی موجب ایجاد موضوعات فرامتنی در سطوح  چهارگانه متن شعر (مکالمه) می­شوند و زبان روایت در شعر را پویا و متنوع  می­سازند.  شاعر با شکوه آغازین و کاربرد هوشمندانه لحن حماسی و تغییر مخاطب از شگرد جریان سیال ذهن بهره گرفته است  تا مفاهیم هستی­شناختی هویت را با گسست نسلی، تنهایی و بیگانگی نسل سوم پیوند زند و او را در پایان،  به همراهی خود برای تولید اندیشه دعوت نماید. در بخش پایانی  پژوهش نیز با اشاره به گفتمان موسیقایی مکالمه، وجوه شناختی گفت­وگو از طریق موسیقی نشان داده شده است.

Keywords:

گفتمان­ مکالمه , اندیشه فولادوند , شعر پایداری , طهران , تهران