برنامه ریزی زمان بندی تعمیرات و نگهداری قطارهای مترو با هدف بیشینه سازی قابلیت دسترسی قطارها)مطالعه ی موردی: خط ۲ متروی تهران)

برنامه ریزی تعمیرات و نگهداری قطارها در مترو به دلیل در دسترس بودن بیشتر قطارها، کاهش زمان تاخیر قطارها و رضایت مردم از سیستم حمل ونقل ریلی از اهمیت ویژه یی برخوردار است. هدف این پژوهش بیشینه سازی قابلیت دسترسی قطارهاست. همچنین برای روش پژوهش، از یک مدل برنامه ریزی خطی عدد صحیح مختلط چندهدفه برای برنامه ریزی زمان بندی تعمیرات و نگهداری قطارهای خط دو مترو تهران استفاده شده است. محدودیت های عملیاتی مدل شامل طول زمان انجام فعالیت های تعمیرات و نگهداری، چرخه های زمانی فعالیت های تعمیرات و نگهداری، ظرفیت تیم های خدمه ی تعمیرات و نگهداری و حداقل تعداد قطارهای در دسترس در خط است. مدل شامل دو تابع هدف است؛ تابع هدف اول سعی می کند تعداد فعالیت های تعمیرات و نگهداری را بیشینه کند و تابع هدف دوم سعی می کند روزانه تعداد قطار کم تری به واحد تعمیرات و نگهداری فرستاده شود. در ادامه برای حل مسئله ی زمان بندی تعمیرات و نگهداری قطارهای خط دو مترو تهران از الگوریتم ابتکاری عقب گرد استفاده شده است. طبق نتایج ارائه شده می توان بهبود ۲۱٫۴۲ درصدی در خط ۲ مترو تهران ارائه کرد؛ به عبارت دیگر قابلیت دسترسی قطارها را ۲۱٫۴۲ درصد افزایش داد.