اثر تغییر کاربری اراضی بر سطح آب زیرزمینی در دشت های اصفهان-برخوار، نجف آباد و چادگان

در مطالعه حاضر، اثر تغییر کاربری اراضی بر سطح آب زیرزمینی دشت­های اصفهان-برخوار، نجف­آباد و چادگان در دوره زمانی ۲۵ سال (۲۰۱۵-۱۹۹۰) بررسی شد. به منظور تهیه نقشه­های کاربری اراضی، ابتدا تصاویر ماهواره لندست مربوط به سال­های ۱۹۸۵، ۱۹۹۴، ۲۰۰۶ و ۲۰۱۵ دریافت و سپس الگوریتم نزدیک­ترین همسایه روش شیءگرا برای پردازش آن ها به کار برده شد. در ادامه نقشه­های پهنه­بندی سطح آب زیرزمینی در مقیاس سالانه با استفاده از روش کریجینگ تهیه شد. برای بررسی اختلاف بین داده­های پیزومتری دشت های مورد مطالعه و بررسی اثر نوع کاربری اراضی بر ارتفاع آب زیرزمینی از آزمون تجزیه و تحلیل واریانس به روش اندازه­گیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد در دو دشت اصفهان-برخوار و نجف­آباد، میانگین ارتفاع آب زیرزمینی در کاربری مرتع در مقایسه با سایر کاربری­ها اختلاف معنی­داری داشته است. هم چنین بررسی ارتباط متقابل تغییر درصد مساحت کاربری­های اراضی و افت آب زیرزمینی نشان داد علی­رغم کاهش کلی سطح اراضی زراعی در طول دوره مورد مطالعه در دو دشت اصفهان-برخوار و نجف­آباد، سطح آب زیرزمینی در سال­های پایانی افت شدید داشته است. علاوه بر آن طبق نتایج به دست آمده، افت آب زیرزمینی دشت چادگان در مقایسه با دو دشت دیگر بیش­تر متاثر از افزایش سطح اراضی زراعی بوده است.

Keywords:

تجزیه و تحلیل واریانس , چاه پیزومتری , روش کریجینگ , طبقه بندی شیء گرا , نقشه پهنه بندی