شاخصه ها و قابلیت های تمدنی زبان و تناسب آن با زبان عربی

پیریزی تمدن در پیوند با مولفه های متعددی است که قوت ضعف آنها در سطوح تمدن اثرگذار است. از جمله اینمولفه ها زبان است که با تکیه بر قابلیت های خود قادر ا ست در عرصه های هویت سازی و غیرت پردازی یک تمدن،اعتباربخشی به آن و تولید و بازتولید تمدنی، ایجاد ظرفیت برای طرح اندیشه ها، خلاقتیهات ها و ایده های پویا و مانند آن ایفاینقش کند و یا با محدوده ضیق واژگانی و عدم انعطاف خود در مقابل دیگری ها و امواج رقیب، تمدن را به سوی رکود،ضعف و یا زوال سوق دهد اما زبان عربی به عنوان زبان دین اسلام با وجود آنکه پس از ورود مسلمانان به مرحله بازدهیعلمی و فرهنگی، ابزاری برای انتقال سرمایه تمدن های گذشته و ارائه دستاوردهای مسلمانان بود؛ بعضا در سهم سنجیمولفه های متعدد در شکل گیری تمدن اسلامی مغفول واقع شده است. بدین منظور نوشتار حاضر درنظر دارد با روشتوصیفی- تحلیلی به این پرسش ها پاسخ گوید که شاخصه ها و قابلیت های تمدنی زبان چه مواردی هستتند؟ این شاخصه هاو قابلیت ها با زبان عربی چه تناستبی دارند؟ یافته های این پژوهش حاکی از آن است که زبان عربی با تکیه بر قابلیت های ذاتیو اکتسابی خود توانست در برقراری ارتباطات میان فردی در جغرافیای عظیم انسانی، ظرفیت آفرینی برای اندیشه تمدنساز با دقایق ظرائف صرفی - نحوی و بلاغت ذانی خود، هویت بخشی و حدت آفرینی میان مسلمانان در بسط و نضجتمدن گذشته اسلام کارنامه قابل قبولی از خود ارائه دهد.

Keywords:

زبان , تمدن , زبان عربی , شاخصه های تمدنی , قابلیت های تمدنی