نقش برنامه ریزی استراتژیک در توسعه پایدار

از جمله ابزارهای مطمئنی که به گرفتن تصمیمهای مهم، کارآمد و بموقع در سازمانها کمک میکند، برنامه ریزی استراتژیک یا راهبردی است و باید گفت که برنامه ریزی استراتژیک یک فرایند ارجح در رسیدن به توسعه می باشد. هدف مطالعه حاضر بررسی و تبیین نقش برنامه ریزی استراتژیک در توسعه پایدار می باشد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و با استفاده از مرور مطالعات پیشینو تحلیل و بررسی آن ها صورت گرفته است. با توجه به پیشینه پژوهش و همچنین مراجعه به سایت های مگیران، جهاد دانشگاهی، سیویلیکا و گوگل اسکالر با استفاده از کلیدواژه های برنامه ریزی استراتژیک و توسعه پایدار و همچینین تحلیل کتب و مقالات، عوامل موثر بر برنامه ریزی استراتژیک در سطح ملی و منطقه ای شناسایی و جمع بندی شد و نقش هر کدام بر توسعه پایدار، تحلیل شد. با توجه به عوامل شناسایی شده مدل مفهومی نقش برنامه ریزی استراتژیک در توسعه پایدار ارایه شده است. مطالعه حاضر برنامه ریزی استراتژیک را شامل مشارکت و آگاهی مدیران، مشارکت تیمی کارکنان، تعهد سازمانی کارکنان، تغییر و پذیرش کارکنان، ارزیابی صحیح از محیط، سیستم های اطلاعاتی و پایگاه داده، فرهنگ سازی سازمانی وساختار سازمانی می داند. یافته ها نشان داد که برنامه ریزی استراتژیک نقش موثری در توسعه پایدار در سطح هر کشور و سازمانی را دارا می باشد و بهترین راهکار این است که عوامل موثر بر رابطهو نقش برنامه ریزی استراتژیک و توسعه پایدار شناسایی شود و اقداماتی صورت گیرد که هر کدام از عوامل موثر بر نقش و رابطه این دو متغیر تقویت شوند تا به تبع آن رابطه قدرتمند شود و سازمان ها و موسسات و در نهایت کشور از مزایای آن بهره مند شوند.

Keywords:

برنامه ریزی استراتژیک , توسعه ملی , توسعه منطقه ای