بررسی رابطه علوم روانشناسی و علوم تربیتی با توسعه پایدار

توسعه پایدار نیاز به تشکیل و استمرار، همچنین خودباوری و خالقیت دارد از همین منظر است که نقش زیر ساختی علوم تربیتی و روانشناسی با محوریت انسان با کشف قوانین رشد و تکامل طبیعی، در شکل دهی و سازماندهی شخصیت فردی و اجتماعی به کمک علوم رفتاری، علوم اجتماعی و روانشناسی معنی پیدا میکند و همچنین توسعه پایدار نیاز به مداوم بودن دارد که با وضع روش های کشف شده از قوانین رشد و تکامل طبیعی، نقش مشاوره و آموزش نیز در تداوم ذکر شده معنی دارد. اگر روند رشد و تکامل طبیعی، بعنوان الگو توسعه سازمان شخصیت در بستر و کارکردهای علوم تربیتی و روانشناسی، را بعنوان یک اصل بپذیریم، آنگاه زنجیره توسعه سازمان شخصیت در فرد مقدمه ای خواهد بود بر ایجاد محورهای بعدی یعنی توسعه سازمانی فرهنگ در جامعه و نهادها و توسعه سازمانی زیست محیط در بهره وری و پایدار نگه داشتن محیط زیست. در این مقاله نشان داده میشود که نظام های تربیتی، آموزشی، پژوهشی و مشاوره ای که از یک نوع میباشند، به عنوان سیستم های باز و پیچیده با بازخورهای خود کنترل به شکل دهی سازمان شخصیت در افراد و تداوم این شکل گیری تمایل دارند. پیرو شکل دهی و تداوم سازمان شخصیت و در تعامل با یکدیگر سازمان فرهنگ جامعه و نهادها، و سازمان زیست محیط به همراه نظریه ها و روشهای روانشناختی و جامعه شناختی و به کمک علوم مدیریت و برنامه ریزی و علوم زیست بوم شناختی است، که فرآیند توسعه پایدار را سبب خواهند شد.

Keywords:

روانشناسی , علوم تربیتی , توسعه پایدار , سازمان