پیش بینی میزان گرایش به خودکشی بر اساس سبک های تصمیم گیری و راهبردهای مقابله مذهبی در دانشجویان پسر

این پژوهش به صورت همبستگی بین ۲۲۵ نفر از دانشجویان پسر دانشگاه آزاد گچساران به شیوه نمونه گیری تصادفی انجام شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه های گرایش به خودکشی (مهرابی، ۱۳۸۹ )، سبک های تصمیم گیری عمومی (اسکات و بروس، (۱۹۹۵ و راهبردهای مقابله مذهبی (پارگامنت و همکاران (۲۰۰۰) بودند. همچنین داده ها به وسیله ماتریس همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان و گام به گام بررسی تحلیل شدند. نتایج این تحقیق نشان داد از یک سو، بین سبک های تصمیم گیری عقلایی و شهودی با گرایش به خودکشی، رابطه منفی معنادار اما بین سبک اجتنابی و آنی با گرایش به خودکشی، رابطه مثبت معنادار وجود دارد و بین سبک تصمیم گیری وابسته با گرایش به خودکشی، رابطه معنادار مشاهده نگردید. از سوی دیگر، بین راهبرد مقابله مذهبی مثبت با گرایش به خودکشی، رابطه منفی و معنادار بود اما بین راهبرد مقابله مذهبی منفی با گرایش به خودکشی، رابطه معنادار نبود. همچنین از بین سبک های تصمیم گیری، سبک های شهودی، اجتنابی و آنی و از بین راهبردهای مقابله مذهبی، راهبرد مقابله مذهبی مثبت، میزان گرایش به خودکشی را پیش بینی نمود. بنابراین با آموزش مهارت تصمیم گیری موثر و تقویت راهبردهای مقابله مذهبی مثبت در دانشجویان می توان میزان گرایش به خودکشی را در آنها کاهش داد.

Keywords:

گرایش به خودکشی , سبک های تصمیم گیری , راهبردهای مقابله مذهبی