مقایسه اثربخشی بازی های رایانه ای با بازی های سنتی ایرانی بر انعطاف پذیری شناختی و بازداری پاسخ دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه از نوع ریاضی

هدف از این پژوهش مقایسه اثربخشی بازی های رایانه ای با بازی های سنتی ایرانی بر انعطاف پذیری شناختی و بازداری پاسخ دانش آموزان دارای ناتوانی ریاضی است. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه چهارم تا ششم دبستان شهر تهران با ناتوانی ریاضی در سال تحصیلی ۹۷-۹۶ بودند. تعداد ۳۰ نفر آزمودنی به شیوه نمونه گیری دردسترس و هدفمند انتخاب شدند و سپس به ۳ گروه تقسیم شدند (یک گروه کنترل، یک گروه آزمایشی که تحت آموزش بازی های سنتی و یک گروه آزمایشی که تحت آموزش بازی رایانه ای شناختی کاپیتان لاگ نسخه ۲۰۱۴ قرار گرفتند). ابزارهای پژوهش آزمون هوش کودکان وکسلر تجدیدنظر شده WISC-R (۱۹۷۴)، آزمون ریاضی کی-مت (۱۹۷۶) جهت غربالگری اولیه و آزمون رایانه ای دسته بندی کارت های ویسکانسین (۱۹۴۸) جهت بررسی اصلی بودند. داده های براساس آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس چند متغیری مانووا) مورد تجزیه و تحلیلی قرار گرفت. بر اساس نتایج به دست آمده هر دو روش آموزش بازی های سنتی ایرانی و بازی های رایانه ای در افزایش انعطاف پذیری شناختی و بازداری پاسخ، دانش آموزان موثر بوده اند که دراین بین میزان اثربخشی بازی های رایانه ای، بیشتر از بازی های سنتی ایرانی است.

مقایسه اثربخشی بازی های رایانه ای با بازی های سنتی ایرانی بر انعطاف پذیری شناختی و بازداری پاسخ دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه از نوع ریاضی Keywords:

بازی های رایانه ای , بازی های سنتی ایرانی , انعطاف پذیری شناختی , بازداری پاسخ , دانش آموزان دارای اختلال ریاضی