الگوی ساختاری تبیین اضطراب امتحان بر اساس ویژگی های شخصیتی: ارزیابی نقش میانجی گر راهبردهای شناختی و فراشناختی

Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 129

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JSPANY-3-3_009

تاریخ نمایه سازی: 6 خرداد 1402

Abstract:

زمینه و هدف: عملکرد تحصیلی دانش آموزان شاخصی است که به وسیله آن میزان یادگیری و پیشرفت آنها قضاوت می­شود و عوامل فردی و محیطی متعددی در عملکرد تحصیلی اثرگذار هستند. هدف پژوهش حاضر ارائه الگوی ساختاری تبیین اضطراب امتحان براساس ویژگی­های شخصیتی: ارزیابی نقش میانجی­گر راهبردهای شناختی و فراشناختی بود. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی دانش­آموزان دختر دوره متوسطه دوم در شهر تهران در سال تحصیلی ۱۳۹۸- ۱۳۹۷ تشکیل دادند. روش نمونه­گیری به شیوه تصادفی خوشه­ای چند مرحله­ای و حجم نمونه ۴۲۱ نفر بود.  ابزار پژوهش شامل شامل پرسشنامه پنج عاملی نئو کاستا و مکری (۱۹۸۹)؛ مقیاس اضطراب امتحان ساراسون و همکاران (۱۹۵۶) و پرسشنامه راهبردهای شناختی و فراشناختی داوسون و مک اینری (۲۰۰۴) بود. برای تحلیل داده­ها از روش مدل­یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد ضریب مسیر کل بین عامل روان رنجورخویی شخصیت (۰۱/۰>p، ۴۹۲/۰=β) و اضطراب امتحان مثبت و در سطح ۰۱/۰ معنادار است. همچنین ضریب مسیر کل بین عامل گشودگی شخصیت (۰۱/۰>p، ۱۸۶/۰=β) و اضطراب امتحان منفی و در سطح ۰۱/۰ معنادار بود. ضریب مسیر بین راهبردهای شناختی و اضطراب امتحان (۰۵/۰>p، ۱۹۶/۰-=β) از یک سو و ضریب مسیر بین راهبردهای فراشناختی و اضطراب امتحان (۰۱/۰>p، ۲۳۱/۰-=β) از سوی دیگر منفی و به ترتیب در سطوح ۰۵/۰ و ۰۱/۰ معنادار بود. اثر غیرمستقیم صفات وظیفه شناسی (۰۱/۰>p، ۱۲۶/۰-=β)، گشودگی (۰۱/۰>p، ۱۲۱/۰-=β) و برونگرایی (۰۱/۰>p، ۰۷۹/۰-=β) شخصیت بر اضطراب امتحان منفی و در سطح ۰۱/۰ معنادار است. از سوی دیگر اثر غیرمستقیم روان رنجورخویی (۰۱/۰>p، ۰۶۲/۰=β) بر اضطراب امتحان مثبت و درسطح ۰۱/۰ معنادار بود. نتیجه­ گیری: می­توان نتیجه گرفت می­شود الگوی ساختاری تبیین اضطراب امتحان براساس ویژگی­های شخصیتی: ارزیابی نقش میانجی­گر راهبردهای شناختی و فراشناختی قابل برازش است.

Authors

عاطفه خزاعی

PhD student in Educational Psychology, Department of Psychology, Roudhen Branch, Islamic Azad University, Roudhen, Iran.

نسرین باقری

Corresponding author, Assistant Professor, Department of Psychology, Roudehen Branch, Islamic Azad University, Roudehen, Iran.

نرگس باباخانی

Assistant Professor, Department of Psychology, Roudehen Branch, Islamic Azad University, Roudehen, Iran