تاثیر تحریکات حسی با صدای آشنا و ترجیحات شنوایی بیمار بر سطح هوشیاری بیماران آسیب مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه

زمینه و هدف: بیشتر بیماران آسیب مغزی بر اساس شدت ضایعه، کما را تجربه می کنند. از جمله عوارضی که بیماران مبتلا به کما را در بخش های مراقبت ویژه تهدید می کند، خطر بروز محرومیت حسی است که تحریکات مکرر حسی می تواند جهت توان بخشی و افزایش سطح هوشیاری این بیماران مفید واقع شود. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر تحریکات حسی با صدای آشنا و ترجیحات شنوایی بیمار بر سطح هوشیاری بیماران آسیب مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه در بیمارستان های منتخب شهر اهواز است. روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه شبه تجربی است که بر روی ۴۵ بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های منتخب شهر اهواز درسال ۱۳۹۹ انجام شد. نمونه گیری در بازه زمانی شش ماه به صورت مستمر صورت گرفت. بیماران دارای شرایط ورود به مطالعه به روش تصادفی سازی جایگشتی به دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل تقسیم شدند. تحریک شنوایی بیماران گروه اول (تحریک شنوایی با صدای آشنا) و گروه دوم (تحریک شنوایی با صدای مورد علاقه بیمار) به مدت ۱۵ دقیقه برای ۳ روز از ابتدای پذیرش و دو نوبت در روز (مجموعا ۶ نوبت) در ساعات ۱۰ صبح و ۳ عصر از طریق ضبط صوت انجام شد. برای گروه کنترل مراقبت های روتین انجام و صداهای روتین پخش شد. ۱۵ دقیقه قبل و ۱۵ دقیقه بعد از مداخله در سه گروه سطح هوشیاری با مقیاس GCS اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد میانگین سطح هوشیاری گروه ترجیحات شنوایی و صدای آشنا بعد از مداخله به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (۰/۰۵>P)، اما بین دو گروه ترجیحات شنوایی و صدای آشنا اختلاف معنادار وجود نداشت (۰/۰۵< P). نتیجه گیری: با توجه به اینکه صدای آشنا و ترجیحات شنوایی سطح هوشیاری بیماران مورد مطالعه موثر بوده است، توصیه می شود در صورت امکان برنامه تحریکات شنوایی با صدای خانواده نزدیک و ترجیحات شنوایی برای بیماران در وضعیت کما در بخش های مراقبت ویژه فراهم شود.

تاثیر تحریکات حسی با صدای آشنا و ترجیحات شنوایی بیمار بر سطح هوشیاری بیماران آسیب مغزی بستری در بخش های مراقبت ویژه Keywords:

Brain injury , Consciousness , Glasgow Coma Scale , آسیب مغزی , سطح هوشیاری , مقیاس گلاسکو کما