مساجد به عنوان یک فضای عبادی برای اقامه نماز و انجام مناسک دینی قلمداد می شوند، که از عناصر و فضاهای متعددی تشکیلشده است. یکی از مهمترین فضاهای موجود که نقش هویت بخشی را به
مسجد ایفا می کند
محراب است.
محراب قلب
مسجد بودهو میتوان ادعا کرد که این فضا با سایر فضاهای موجود در
مسجد دارای پیوندی عمیق است. از آنجاییکه
محراب مهمترین بخشمسجد است، سازندگان آن همواره سعی داشتند تا حداکثر مهارت خود را در آن به رخ بکشند. از این رو هنرمندان از
تزیینات معماریدر هنر اسلامی استفاده کرده و
محراب را با بهترین
تزیینات مانند نقش مایه ها، هنر خوشنویسی و غیره ارائه کردند. معماری اسلامیجلوه ای از زیبایی های الهی می باشد که در نتیجه ترکیب فرمها با باورها و اعتقادات ایجاد شده است، نمونه بارز این تلفیق را میتواندر
محراب ها جستجو کرد. مساجد به واسطه بهره گیری از تزئینات در
محراب موفق به القاء مفاهیم و معانی شدند و با دیدن آنجایگاه ویژه ارزش قدسی به مخاطب ایجاد میشود.
مسجد جامع عتیق اصفهان، آثار معماری ادوار مختلف را از دیلمیان تا قاجاریبه خود دیده است. در
محراب این
مسجد شاهد یکی از کمنظیرترین شاهکارهای هنر و تزیین اسلامی هستیم.