مروری بر شیوه آموزش کودکان ابتدایی مبتنی بر بازی های آموزشی

تحقیقات در حوزه بازی های آموزشی نشان می دهد که کودکان به شدت به بازی ها متکی هستند به نحوی که استفاده از آنها را به عنوان ابزاری حیاتی برای آموزش آنها می کند. بازی ها کودکان را تحریک می کنند تا بیشتر بیاموزند و درک بهتری از برنامه درسی به دست آورند. روش های آموزشی سنتی بر دیدگاه های معلم و کتاب درسی تمرکز دارند، با کمترین میزان توجه به انگیزه دادن به دانش آموزان برای شرکت در فعالیت های اکتشافی علمی. بنابراین، در مقایسه با یادگیری مبتنی بر فناوری، روش های یادگیری سنتی بیشتر به فقدان علاقه و انگیزه در یادگیری علم منجر می شوند. استفاده از بازی ها در آموزش آنها بخش ضروری توسعه و نوسازی آموزش است تا از آمادگی مناسب آنها برای آینده روشن تر اطمینان حاصل شود. از آنجایی که بازی ها به بخشی جدایی ناپذیر از مداخلات دیجیتال در کلاس های درس تبدیل شده اند، در سال های اخیر علاقه فزاینده ای به تاثیر بازی های رایانه ای بر یادگیری دانش آموزان وجود داشته است. محققانی که از نوع یادگیری مبتنی بر بازی استفاده می کنند، یک نوع محیط یادگیری ایجاد می کنند که به جای تفکر منفعل، تفکر فعال و خلاق را تحریک می کند. آنها سعی می کنند تجارب معنادار و تعاملی ایجاد کنند که دانش آموزان را در فرآیند یادگیری تشویق کند و در نتیجه آنها را فعالانه درگیر کند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر استفاده از بازی های آموزشی در فرایند آموزش، درک وضعیت فعلی و پتانسیل یادگیری مبتنی بر بازی صورت گرفته است.

Keywords:

تدریس خلاقانه , بازی , بازی آموزی , یادگیری مبتنی بر بازی