مقام بیان، بررسی و نقد دیدگاه ها
Publish place: MISBAH-ul-FIQAHE، Vol: 6، Issue: 8
Publish Year: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 210
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_MUF-6-8_003
تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1402
Abstract:
اصولیون متاخر، استفاده «اطلاق» از لفظ را مشروط به فراهم آمدن «مقدمات حکمت» میدانند. یکی از این مقدمات «در مقام بیان بودن متکلم» است. از آنجا که مطالب مطرح شده توسط بزرگان علم اصول در خصوص این مقدمه با بیانهای گوناگونی طرح گردیده است، در این نوشتار به جهت سهولت و تدقیق در به کارگیری مبحث «اطلاق» به نقل، جمعبندی و بررسی دیدگاههای مختلف در خصوص برخی فروعات این مقدمه پرداختهایم. این پژوهش که با روش توصیفی–تحلیلی و به شیوه کتابخانهای انجام گردیده، ضمن بررسی اقوال برخی علما، در پی پاسخ به سه پرسش برآمده است. اول این که «در مقام بیان بودن متکلم دقیقا به چه معناست؟». در پاسخ به این پرسش تلاش شده مفهوم دقیق مقام بیان با وضوح بیشتری ارائه گردد. پرسش دوم این است که «چگونه می توان احراز نمود که متکلم در مقام بیان میباشد؟». در پاسخ باید گفت ظاهر کلام متکلم است که موجب میشود بتوان وی را در مقام بیان دانست. سومین و مهمترین پرسش این گونه مطرح شده است که «در جایگاه شک در این که متکلم در مقام بیان باشد تکلیف چیست؟». پاسخ این است که در موارد شک میتوان متکلم را در مقام بیان تمام مراد دانست اما نکته این جاست که غالبا نمیتوان این بیان را به تمام جهات نسبت داد و سیره عقلا نیز بر این قرار نگرفته است.
Keywords:
Authors
محمد عظیمی
مدرس سطوح عالی حوزه علمیه خراسان
محمدمحسن نیشابوری
دانش پژوه مرکز تخصصی فقهی امام رضا علیه السلام. مشهد. ایران