مطالعه نشانه های بومی و محلی در شعر خوان هشتم اخوان ثالث

نماد یا «رمز» یکی از ابزارهایی است که در آثار شاعران و نویسندگان پس از قرن چهارم- بخصوص در اشعار صوفیانه- تا دورهی معاصر جایگاه ویژهای یافته است. در میان شاعران معاصر مهدی اخوان ثالث به عنوان یک شاعر متعهد از رمز و نماد در شعر خود بهره جسته است و به دلیل وجود استبداد و خفقان، رمزو نماد در این نوع شعرها، پیچیده تر می شود . سعی شده در پژوهش پیش رو مشخص شود که چگونه اخوان از نماد و نشانه ها ی بومی در اشعار خود بهره وری لازم را داشته است و این تحقیق به صورت توصیفی و تحلیلی مورد استفاده قرار گرفته شده است.