بررسی ارتباط حقوق سلامت با حقوق محیط زیست

حق بر سلامت به عنوان یک حق ذاتی به این معناست که هر کس حق دارد تا به بالاترین استاندارد سلامت فیزیکی و روانی دستیابی داشته باشد و این حق تمام خدمات پزشکی، بهداشت عمومی، غذای کافی، مسکن مناسب، محیط کار سالم و محیط زیست تمیز را در برمی گیرد. بطور کلی محیط زیست عبارت است از مجموعه ای به هم پیوسته از عوامل و شرایطی که حیات و دوام موجودات زنده به آن وابسته است، بر اساس تعریف فوق حقوق محیط زیست از قواعدی بحث می کند که حاکم بر روابط انسان و عوامل محیط زیست می باشد یا به عبارت دیگر حقوق محیط زیست مجموعه قواعدی است که تنظیم کننده روابط انسان و محیط زیست است. بنابراین حقوق محیط زیست رفتارها و افعال انسان را که می تواند منجر به اثرات سوء یا تخریب و آلودگی محیط زیست و منابع طبیعی گردد تحت انضباط و کنترل در می آورد.بی شک هرگاه آلودگی و تخریب، زیست محیط را فراگیرد؛ زمینه برای ابتلاء به انواع بیماری و در نتیجه ی آن افزایش مرگ ومیر و کاهش سن امید به زندگی امر مبتلا بهی برای آن کشور و حتی همسایگانش خواهد بود. آلودگی ها گاهی چنان اثرات مخربی به بار می آورند که تا چند نسل بعد هم ساکنان آن منطقه از آن رنج می برند و آثارش را متحمل می شوند. لذا حفظ محیط زیست و نگهداری از آن در مقابل انواع آلاینده ها ارتباط تنگاتنگی با سلامتی و بهداشت ساکنان آن زیست بوم دارد.با توجه به مطالب بالا در این تحقیق با استفاده از روش تحلیلی-توصیفی در پی بررسی ارتباط حقوق سلامت با حقوق محیط زیست هستیم.

Keywords:

حق بر سلامت , استاندارد سلامت , حقوق محیط زیست , آلودگی و تخریب محیط زیست