تبیین جایگاه گردشگری با استناد به فرامین الهی و الگوهای قرآنی

قرآن مجید به عنوان راهنمای نسل بشر از غنای خاصی در تمام موضوعات برخوردار است و در این میان، گردشگری نیز به صراحت مورد تاکید قرار گرفته است. علما و اندیشمندان پیشین، هر چند در راستای کسب علم و دانش و انجام پژوهش به گردشگری اهمیت می دادند اما به دلیل عدم گستردگی صنعت گردشگری به اندازه امروز و یا صراحت و عدم نیاز به تشریح دقیق ابعاد آن، مطالعات گسترده ای در خصوص جایگاه گردشگری در قرآن انجام نداده اند و اغلب، ضرورت آن را به عنوان یک دستور قرآنی برای افزایش ایمان و یقین و پی بردن به عظمت خداوند مورد توجه قرار داده اند. این پژوهش با هدف تبیین جایگاه گردشگری در قرآن کریم به فرامین و الگوهای مطرح شده استناد نموده و ارائه مدلی با روش تحلیل مضمون انجام شد. داده های لازم با مراجعه مستقیم به قرآن مجید و استخراج آیات مرتبط با گردشگری با محوریت فرمان الهی و یا الگوی ارائه شده استخراج و سپس با استفاده از اظهارنظر ۱۲ نفر از محققان و متخصصان به استخراج کدها، ارائه مضامین سازمان دهنده و مضامین فراگیر پرداخته شد. نتایج حاصله نشان داد که دستورات قرانی مرتبط با گردشگری در دو بعد معنوی- اخروی و مادی- دنیوی دسته بندی شده و در این جهت، گردشگری به عنوان یکی از دستورات صریح قرآن، ضمن توجه به اوضاع و احوال گذشتگان و عبرت گرفتن از آنها، مبنایی برای کسب درآمد مردم و سعادت بشر از طریق نشر فرهنگ اسلامی، مهاجرت، کمک به دیگران، حفظ آثار فرهنگی و ... فراهم می نماید و در این جهت بر لزوم شکرگزاری از خداوند و تدبر در خلقت نیز تاکید دارد.

Keywords:

گردشگری , فرامین الهی , الگوهای قرآنی