بررسی رابطه بین تدریس تحول آفرین با مهارت حل مساله دانش آموزان متوسطه اول شهر چابهار

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تدریس تحول آفرین با مهارت حل مساله دانش آموزان متوسطه اول شهر چابهار بود. روش تحقیق از نظر شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی می باشد و از نظر هدف کاربردی می باشد. جامعه آماری تحقیق شامل حاضر دانش آموزان دانش آموزان متوسطه اول شهر چابهارمی باشد حجم جامعه ۹۸۹۴ نفر (۴۴۹۸ نفردختر و۵۳۹۶ نفر پسر) می باشند. با توجه به جدول مورگان بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای(۱۶۷ نفردختر ۲۰۱ نفر پسر) تعداد ۳۶۸ نفر انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری سه پرسشنامه تدریس تحول آفرین بوچامپ و همکاران (۲۰۱۰) و پرسشنامه حل مسئله توسط هپنر و پترسن(۱۹۸۲) می باشد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام با نرم افزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد نتایج نشان داد بین تدریس تحول آفرین با مهارت حل مساله رابطه مثبت و معناداری در سطح ۹۹درصد وجود دارد.

Keywords:

تدریس تحول آفرین , تنیدگی تحصیلی , دانش آموزان.