بررسی تاثیر هوش هیجانی با شادکامی و خودکنترلی نوجوانان

خودکنترلی، مراقبتی درونی است که بر اساس آن، بی آنکه نظارت یا کنترل خارجی در بین باشد، وظایف محول شده انجام و رفتارهای ناهنجار و غیر قانونی ترک می شود. هنگامی که کسی بی توجه به کنترل خارجی، تلاش خود را مصروف انجام دادن کاری که بر عهده او واگذار شده است،کند و مرتکب خلافی از قبیل کم کاری و سهل انگاری نشود، از کنترل درونی بهره مند است. از طرف دیگر، هوش هیجانی بیانگر مجموعه ای از توانایی ها، ظرفیت ها و منابع هیجانی می باشد که بکار بستن آنها در زندگی روزانه می تواند موجب افزایش انطباق پذیری فرد شود. هدف از پژوهش تحلیل و بررسی رابطه میان هوش هیجانی، شادکامی و خودکنترلی در بین دانش آموزان مدارس شهر شیراز می باشد. روش تحقیق در این پژوهش از نوع همبستگی و کاربردی است نرم افزار آماری مورد استفاده در این تحقیق SPSS بوده است. به این منظور تعداد ۳۵۷ نفر از دانش آموزان مدارس شیراز به عنوان نمونه، به روش تصادفی انتخاب و داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه جمع آوری شده است. با استفاده از تحلیل آزمون پیرسون و رگرسیون تلاش شده است تا صحت فرضیه های پژوهش مورد آزمون قرار گیرد. یافته های پژوهش بیانگر آن است که برخی از ابعاد هوش هیجانی دارای رابطه معناداری با خود کنترلی نوجوانان و برخی نیز فاقد رابطه می باشند. نتایج پژوهش نشان می دهد که بین خود کنترلی و هوش هیجانی ارتباط معنادار و متوسطی وجود دارد. بین واقعیت سنجی، مهارت تکانه و گسترش خودآگاهی هیجانی با خود کنترلی دانش آموزان، رابطه ی معناداری وجود دارد. همچنین مولفه شادکامی با خود کنترلی، فاقد رابطه می باشد.

Keywords:

خود کنترلی , شادکامی , هوش هیجانی , خودآگاهی هیجانی , هیجان , معیارهای هوش