بررسی عملکرد ایرانیان در گذشته درارتباط با زیست بوم

انسان همواره کاشف طبیعت و عامل برقراری پایداری بقا بوده و هست واین نکته را از شهر و ادب و هنر های تزئینی ،معماری ایران در ادوار مختلف تاریخ میتوان یافت که نشانگر احترام و علاقه ایرانیان به طبیعت است. ایرانیان هخامنش احترام خود را نسبت به طبیعت با باغ سازی های متعدد و ساسانیان نیز با منظره سازی های باشکوه و بی نظیر در قالب نیایشگاه ، کاخ ها ،شکارگاه، پردیس ایرانی یا همان بهشت زمینی رادر تاریخ معماری جهان ثبت نمود در این نوشتار نگارنده سعی بر ان دارد تا از یک سو جایگاه طبیعت در دوران ساسانیان را مورد برسی قرار داده و نحوه الگو گیری آنان از گیاهان را در اثار خویش مورد مطالعه قرار دهد .هدف پژوهش حاضر ، تحقیق درباره سیر تاریخی مواجه ایرانیان با طبیعت و الگو گیری آنان در اثار باشکوه مربوط به ادوار ساسانیان . در این بخش از روش تحلیلی_ توصیفی و مدل تحلیل سوات استفاده شده . در آخر ساسانیان را میتوان بزرگترین منظرهسازان تاریخ ایران دانست، چنانکه آثار معماری نیایشگاهی، کاخ و شکارگاه، و همچنین سنگنگارههای آنان بر سینە کوه و صخرهها گواه این ادعاست

Keywords:

طبیعت , باغ سازی , گذشته , ساسانیان