بررسی رابطه بین عاطفه مثبت با میل به ترک خدمت: (نقش میانجیگرانه ادرک تعارض و نقش تعدیل کنندگی خودپایی)

این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین عاطفه مثبت با میل به ترک خدمت ،نقش میانجیگرانه ادراک تعارض و اثر تعدیل کنندگی خودپایی در کارکنان پست اصفهان در سال ۱۳۹۶ به انجام رسید. روش پژوهش توصیفی و نوع آن همبستگی بوده است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان شاغل پست استان اصفهان به تعداد ۵۰۰ نفر بود که از بین آن ها ،۲۴۴ نفر بر مبنای نمونه گیری در دسترس (سهل الوصول) انتخاب شدند. ابزار های مورد استفاده در پژوهش ، پرسشنامه ۴ سوالی میل به ترک خدمت (واینر و واردی،۱۹۸۰)، پرسشنامه ۱۳ سوالی ادراک تعارض (دوبرین،۱۹۸۳)، پرسشنامه ۲۰ سوالی عاطفه مثبت و منفی (ون کاتویک، فوکس، اسپکتور و کلووی،۲۰۰۲)،پرسشنامه ۲۵ سوالی خودپایی(اشنایدر، ۱۹۷۴) بودند. داده های حاصل از پرسشنامه های پژوهش، با استفاده از روش های ضریب همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی و الگوی معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان دادند که بین عاطفه مثبت با میل به ترک خدمت و ادراک تعارض رابطه منفی معنادار(۰۱/۰ >p) وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون سلسله مراتبی نشان داد که خودپایی رابطه ادراک تعارض و میل به ترک خدمت را تعدیل می کند(۰۱/۰>p). علاوه بر این نتایج الگوی معادلات ساختاری نشان داد که ادراک تعارض در رابطه میان عاطفه مثبت با میل به ترک خدمت به طور غیر مستقیم نقش میانجیگرانه ایفا می کند.

Keywords:

ادراک تعارض , میل به ترک خدمت , عاطفی مثبت , خودپایی