پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس تعارض کار- خانواده و تنیدگی شغلی در زنان شاغل در آموزش و پرورش

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس تعارض کار- خانواده و تنیدگی شغلی در زنان شاغل در آموزش و پرورش بود. روش پژوهش از نوع پژوهش های توصیفی همبستگی بوده و جامعه آماری آن کلیه زنان شاغل در آموزش و پرورش شهرستان همدان به تعداد ۸۹۹۸ نفر بودند. نمونه آماری بر اساس فرمول تاباچنیک و فیدل (۲۰۰۷) ۱۰۶ نفر انتخاب شد که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای نسبی با طبقه بندی افراد جامعه بر اساس تحصیلات و سابقه شغلی انتخاب شد. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۹)، نسخه تجدید نظر شده فهرست تنیدگی شغلی آسیپو (۱۹۹۸) و پرسشنامه تعارض کار- خانواده فران، روسل و کوپر (۱۹۹۲) گردآوری و با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام و توسط نرم افزار SPSS ویرایش ۲۱ تحلیل شد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که رضایت زناشویی بر اساس تعارض کار- خانواده و تنیدگی شغلی در زنان شاغل در آموزش و پرورش قابل پیش بینی است (۰۱/۰=p). بر این اساس از بین متغیرها به ترتیب ابهام نقش، تعارض خانوداه- کار و مسئولیت پذیری بیشترین تاثیر را در تبیین واریانس رضایت زناشویی داشتند. همچنین با توجه به نتیجه آزمون همبستگی، بین رضایت زناشویی با تنیدگی شغلی و مولفه های آن شامل اضافه بار نقش، عدم کفایت نقش، ابهام نقش، حدود نقش، محیط فیزیکی و مسئولیت پذیری در سطح ۹۹% رابطه منفی و معناداری وجود دارد (۰۱/۰=p). نهایتا بین رضایت زناشویی و تعارض کار- خانواده و مولفه های آن شامل بین رضایت زناشویی و تعارض کار- خانواده و تعارض خانواده- کار در سطح ۹۹% رابطه منفی معناداری دارد (۰۱/۰=p).

Keywords:

رضایت زناشویی , تعارض کار- خانواده , تنیدگی شغلی , زنان شاغل در آموزش و پرورش