موضوع ارزیابی خطروخطرپذیری مدیریت بحران نیازمند برنامه ریزی راهبردی است

دردهه های اخیر گسترش فهعالیت های بشر و افزایش ساخت و سازها پیچیدگی بی سابقه ای به زیستگاه های انسانی داده است همچنین حجم عظیم و بی سابقه ای از عرصه های زیستی با گسترش پی آمدهای فعالیت های شتاب گیرنده انسان ها دچار تاثیر گذاری و تاثیر پذیری شده است به همین دلیل ملاحظه می شود تعامل انسانبا طبیعت وارد عرصه هایی با ابعاد گسترده تری شده است درنتیجه چنین تعاملی عرصه های فعالیت انسانی گاهی ناگزیر با ورود به عرصه های طبیعی و تعدی به سنت های آن همراه بوده است حاصل اصطکاک میان عرصه های طبیعی و عرصه های فعالیت انسانی تقابلی است که غالبا ستیزه جویانه نمود پیدا کرده است پیچیدگی فعالیت هانتیجتا منجر به تشدید مخاطرات و تهدیدات طبیعی شده که عمدتا متوجه عرصه های زیست و فعالیت انسانی بوده است به همین خاطر جلوه هایی از تهدیدات و مخاطرات طبیعی که از نظر نوع و حجم درتاریخ کم سابقه است بحران های پیاپی را باعث شده که از نظر حجم خسارت نیز بی سابقه است. بنابراین شدت فزاینده مخاطرات و حجم گسترده تهدیدات پدیده های جدیدی اند که مقابله با آنها نیازمندنگرش جدید و متناسب با آن دارد تا راه حل های مناسب به دست آید با چنین نگرشی مدیریت بحران با مسائل پیچیده و چندبعدی سروکار دارند که حل آنها نیازمند نگرش سیستمی و تفکری مبتنی بریافته های علمی جدید است.

Keywords:

مدیریت بحران , مدیریت راهبردی , رویکرد سیستمی , روش شناسی متدولوژی , SWOT