نقش اکوتوریسم در حفاظت از تنوع زیستی و توسعه پایدار منطقه زاگرس مرکزی

امروزه حفاظت از تنوع زیستی و ایجاد توسعه پایدار در منطقه زاگرس مرکزی یکی از موضوعات مهم مدنظر سیستم سیاست گذاری گردشگری ایران می باشد. از جمله راهبردهای مد نظر این نظام، سرمایه گذاری در راستای گسترش اکوتوریسم است . پژوهش حاضر با هدف پاسخگویی به این سوال نگاشته شده است که اکوتوریسم چه تاثیری در حفاظت از تنوع زیستی و توسعه پایدار منطقه مورد نظر دارد. این سوال به روش تحلیلی توصیفی پس از بررسی مفهومشناسی اکوتوریسم ، اکوتوریسم پایدار، توسعه پایدار و تنوع زیستی منطقه زاگرس مرکزی پاسخ داده شده است . دادهها و اطلاعات مورد نیاز به شیوه کتابخانه ای گردآوری گردیده است . یافته ها حاکی از آن است که اکوتوریسم ، یک راهبرد مدیریتی است که مشروط بر مدیریت سازمانیافته و متمرکز و برنامه ریزی اصولی می تواند موجب تقویت زمینه های بقا و حفظ گونه های زیستی منطقه زاگرس مرکزی و همچنین نیل به اهداف توسعه پایدار در منطقه گردد. با عنایت به اینکه زاگرس مرکزی پتانسیل بالایی در جذب گردشگر دارد، می تواند آماج تخریب های زیست محیطی از سوی گردشگران قرار گیرد. در این راستا، در صورت کاربست صحیح اکوتوریسم به عنوان ابزار اجرایی توسعه پایدار، می توان انتظار داشت که این امر، کاهش وکنترل اثرات منفی ناشی از فعالیت های گردشگری در منطقه زاگرس مرکزی را به همراه داشته و به حفاظت از تنوع زیستی آن منجر گردد.

Keywords:

اکوتوریسم , تنوع زیستی , حفاظت , توسعه پایدار , زاگرس مرکزی