خطر پذیری اسکلت های فلزی در حوزه نزدیک به گسل

کشور ایران بخشی از کمربند زلزله خیز آلپاید را تشکیل داده که فعالیت لرزهخیزی بالائی را دارا میباشد.بدیهی است که پتانسیل لرزهخیزی در ایران یکسان نبوده و در هر ناحیه متفاوت است.تحقیقات نشان میدهد که شهر تهران در منطقهای با خطر لرزهخیزی نسبی خیلی زیاد قرار دارد و رویداد زمینلرزه در پایتخت ایران که کلیه امکانات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی کشور در آن متمرکز شده است، عواقب بسیار جدی و فاجعهآمیزی در پی خواهد داشت. لذا بررسی خطرات ناشی از زمینلرزه در شهر تهران به منظور طراحی سازههای جدید با سطح ایمنی مناسب و یا مقاومسازی سازههای موجود برای کاهش آسیبپذیری در برابر زلزله، ضروری و حائز اهمیت میباشد. برای بررسی میزان خطر در یک ساختگاه تأثیر عوامل لرزهزا شامل گسلها با قابلیت فعالیت لرزهای تا شعاع مناسبی از ساختگاه در نظر گرفته میشود. به منظور مدل سازی و آنالیز سازه 3 مدل تهیه شده است که در تعداد طبقات 4 8 12میباشند. طراحی قاب بر اساس استاندارد 2800 و کنترل و ارزیابی آن توسط تحلیل بارافزایی انجام شده است . در بخش تحلیل طیفی و تاریخچه زمانی از استاندارد 2800 استفاده شده است. معیار انتخاب شتابنگاشت برای حوزهی نزدیک، فاصله حدوداٌ تا 15 کیلومتر از منبأ لرزهزا میباشد و برای حوزه ی دور 50 کیلومتر به بعد انتخاب شده است

Keywords:

گسل , فعالیت لرزهای , خطر لرزهخیزی , حوزهی نزدیک , سطح ایمنی