شناسایی کنه های ناقل Cercopithifilaria و Hepatozoon در سگ های مناطق مختلف ایران

Publish Year: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 198

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JESI-43-1_006

تاریخ نمایه سازی: 20 خرداد 1402

Abstract:

پیرو یافتن تک یاخته­ی Hepatozoon canis و نماتود Cercopithifilaria bainae در سگ­های ایران، این مطالعه با هدف تشخیص ناقلین بالقوه­ی این دو انگل در میان کنه­های جمع­آوری شده از سگ­های ۵ استان ایران انجام شد. از مهر ماه ۱۳۹۷ تا خرداد ماه ۱۴۰۱ تعداد ۲۲۲ قلاده سگ صاحبدار و ۵۴۱ قلاده سگ ولگرد از استان­های­ همدان (۳۰۵ قلاده)، کرمانشاه (۲۲۷ قلاده)، یزد (۸۰ قلاده)، خوزستان (۷۱ قلاده) و مازندران (۸۰ قلاده) جهت آلودگی به کنه­ مورد بررسی قرار گرفتند. کنه­های جمع آوری شده (۳۳۳۹ عدد) از نظر ریخت­شناسی شناسایی شده و کنه­های بالغ با استفاده از روش­های PCR معمولی (۱۱۹ کنه)، کالبدگشایی (۱۰۶ کنه) و بررسی میکروسکوپی اسلاید تهیه شده از مقاطع بافتی فرمالینه (۱۰۲ کنه) آزمایش شدند. در مجموع ۱۶۹ قلاده سگ (۱/۲۲%) به کنه­های سخت آلودگی داشتند. فراوانی آلودگی در همدان ۴/۳۲%، کرمانشاه ۳/۲۷% و یزد ۱۰% بود درحالی­که آلودگی در سگ­های مورد بررسی در مازندران و خوزستان مشاهده نشد. اغلب کنه­های نر جمع­آوری شده متعلق­ به گونه­Rhipicephalus sanguineus (۳/۸۹%) و Rhipicephalus turanicus بودند اما یک قلاده سگ از همدان به ۲ کنه­ی Hyalomma asiaticum (۱ نر و ۱ ماده) و ۱ کنه­ی نر  Hyalomma excavatumآلوده بود. طبق بررسی مولکولی فراوانی Cercopithifilaria،Hepatozoon  و آلودگی هم­زمان به هر دو انگل در کنه­های  Rhipicephalusبه ترتیب ۲۸/۱۴%، ۷/۶% و ۶۸/۱% بود. انگل­های مورد مطالعه در کالبدگشایی و بررسی هیستولوژیک کنه­ها مشاهده نشدند. نتایج توالی­یابی و آنالیز فیلوژنتیکی موید حضور C. bainae و H. canis در کنه­های گونه­Rh. sanguineus  و Rh. turanicus­ بود. نتایج این مطالعه موید آن است که هر دو گونه­ی کنه در اپیدمیولوژی Cercopithifilaria و Hepatozoon در ایران نقش دارند.

Authors

زهرا بحیرایی

گروه آموزشی پاتوبیولوژی، دانشکده پیرادامپزشکی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

علیرضا سازمند

گروه آموزشی پاتوبیولوژی، دانشکده پیرادامپزشکی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

علیرضا نوریان

گروه آموزشی پاتوبیولوژی، دانشکده پیرادامپزشکی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان، ایران

دومنیکو اوترانتو

انستیتو انگل شناسی، دپارتمان دامپزشکی، دانشگاه باری آلدو مورو، ایتالیا

مراجع و منابع این Paper:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
  • Amoli, A., Rahmani, A., Khoshnegah, J. & Razmi, Gh. R. ...
  • Angelou, A., Latrofa, M. S., Annoscia, G., Symeonidou, I., Theodoridis, ...
  • Estrada-Peña, A., Mihalca, A. D. & Petney, T. N. (۲۰۱۷) ...
  • Hodžić, A., Alić, A., Fuehrer, H. P., Harl, J., Wille-Piazzai, ...
  • Jamshidi, S., Maazi, N., Ranjbar-Bahadori, S., Rezaei, M., Morakabsaz, P. ...
  • Murata, T., Inoue, M., Taura, Y., Nakama, S., Abe, H. ...
  • نمایش کامل مراجع