امیر المومنین و دوستی ها پس از درگذشت دوستان

امیرمومنان علی(علیه السلام) در طول حیات خویش یاران و دوستان خاصی داشتند که ایشان را در شرایط سخت دورانشان تنها نگذاشتند و یاری خود را از امام خویش دریغ ننمودند. افرادی نظیر مالک اشتر نخعی، عماریاسر، سلمان فارسی، ابوذر غفاری و محمد بن ابی بکر از افرادی بودند که با حمایت های همه جانبه و همراهی امام خویش، جایگاه خاصی نزد ایشان بدست آوردند. این پژوهش که با محوریت پاسخ دهی به این پرسش که روابط عاطفی و دوستانهء امیرالمومنین علی(علیه السلام) با دوستان خویش پس از درگذشت آنان چگونه است، با روش اسنادی و مراجعه به منابع کتابخانه ای اعم از کتب تاریخی و...شکل گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که امیر مومنان علی(علیه السلام) در طول حیات خویش نسبت به دوستان و یاران خاص خود نیز روابط دوستانه ای در گفتار و رفتارخوشی ابراز داشته اند و البته این روابط عاطفی پس از درگذشت آناننیز ظهور و بروز داشته است؛ گاه این روابط دوستانه را بر سر بالین یاران خود می توان مشاهده نمود مانند تعاریفی که از مالک اشتر پس از شهادتش داشتند. یا حضور بر بالین و جنازهء سلمان فارسی و غسل دادن او و ناله های ایشان در فراق یارانی چون عمار یاسر، در دورانی که به روشنگری امثال او نیاز مبرم بود، و همچنین در مورد ابوذر غفاری و محمد پسر ابی بکر نیز در عین ناراحتی و تاسف از در گذشتشان، تعاملات محبت آمیزی را در قالب تعاریف و تعابیر زیبا داشتند.

Keywords:

دوستی ها , دوستان , امیرالمومنین